Canada 2012 - Blog (originele blog op ericencarin.reismee.nl)


We zijn er, 16-6-2012

We zijn in Halifax !

De Icelandair vlucht vanaf Schiphol vertrok een kwartier later als gepland, maar de aankomst op Kevlavik was gewoon goed op tijd, rond 15.00 uur landden we. Eerst hadden we op Schiphol nog even in de business lounge gehangen en wat gedronken, en ook op Ijsland zijn we maar de business lounge ingegaan; we moesten ruim 3 uur overbruggen tot de vlucht naar Halifax, en het vliegveld is niet al te groot. En....de sateetjes smaakten prima, en er was voldoende drank aanwezig om laveloos in Canada aan te komen ! Maar, zoals jullie van ons gewend zijn hebben we ons ingehouden en stapten we om 18.30 het vliegtuig naar Halifax in.

Wel met een beetje vertraging ,waarom, dat weet niemand, zo veel vluchten vertrokken er niet.

We waren met nog drie anderen die in de business class/comfort class zaten, dus er was ruimte zat om languit een beetje te hangen...achter ons zag het er redelijk vol uit.

In Halifax waren we in ieder geval snel door de douane, en zijn we direct naar de Avis gewandeld.De auto stond al te wachten, een gloednieuwe zilvergrijze Lincoln MKX. Omdat het ongeveer 21.00 uur was toen we de auto aan de praat hadden, was het al behoorlijk schemerig aan het worden en hebben we nog geen foto van het voertuig. Morgen zullen we proberen het eea te plaatsen. Voor nu is het wel weer genoeg geweest, de laptop geeft 03.45 Nederlandse tijd aan, het lampje gaat nu zachtjes uit.....

Maar....Carin heeft nog nooit zo'n lange verjaardag gehad !

Stay Tuned

Eric & Carin



Halifax, 17-6-2012

Vandaag eerst uitgeslapen tot zover we konden, maar om 0800 uur waren we wakker en besloten we maar om een ontbijtje te scoren. We besloten om dat in het hotel te doen, lekker makkelijk. Hierna zijn we te voet naar het waterfront gelopen, het zonnetje scheen lekker, en het was maar 20 minuten om er te komen.

Het viel wel tegen, Halifax lijkt plat, maar is het echt niet !!!

We kwamen ook nog langs de Citadel, een oud fort bovenop een heuvel, waar nog een aantal oude gerestaureerde kanonnen staan. Wel een mooi uitzicht over de stad, dus niet voor niets de klim gewaagd. Hierna zijn we teruggelopen naar het hotel, en hebben we de auto gepakt om wat boodschappen te halen bij de WalMart. Hierna zijn we doorgereden naar het Point Pleasant Park, een groot park aan de rand van downtown Halifax. Heerlijk nog wat gewandeld en van de omgeving genoten.

Hierboven zie je de Lincoln MKX, een grote bak, compleet leren bekleding, glazen dak (en dat kan helemaal electrisch open geschoven worden - het lijkt wel een SUV-cabriolet !) Met 22km op de teller toen wij erin wegreden, zal-ie er niet meer zo schoon uitzien als we 'm weer inleveren !

Morgen gaan we onderweg naar Lunenburg.

Stay Tuned !

Eric & Carin



Lighthouse Route, 18-6-2016

Deze maandag gestart met de eerste trip van Halifax naar Indian Point. Indian Point is een mini dorpje bij Mahone Bay, met alleen maar grote, vrijstaande huizen, en in 1 ervan zit ons gereserveerde B&B.

Vanuit Halifax vertrokken we rond 0915 met een bewolkte lucht om de route langs de kust en de diverse baaien te rijden.

Net buiten Halifax werd het verkeer al meteen een stuk rustiger ( alhoewel het verkeer in Halifax op een maandagmorgen net zo druk is als bij ons in het dorp...) en reden we de #333 richting Peggy's Cove. De uitzichten waren prachtig, en ook probeerde het zonnetje door te komen. Eenmaal bij Peggy's Cove aangekomen scheen de zon volop, en konden we het dak van de Lincoln opengooien. Hoezo vakantie ?

Peggy's Cove is bekend van de vuurtoren, en de diverse op palen en half in het water gebouwde vissershuisjes. Leuk om te zien, het dorpje staat op de wereld erfgoedlijst, en dus komen er busladingen toeristen. En wij dus ook....

Na 20 minuten hadden we het wel gezien en vervolgden we onze weg over de lighthouse route. Prachtige slingerbochten en mooie uitzichten bleven maar komen. We reden helemaal rond Margarets Bay, en daarna volgde al snel Mahone Bay. Het dorp ligt echter veel westelijker, dus het duurde nog wel even voor we daar waren. Het landschap veranderde echter niet, het bleef mooi rijden....

Na het dorp zijn we doorgereden naar Lunenburg, ook dit staat op de wereld erfgoed lijst, alleen waren hier bijna geen toeristen te vinden, behalve wij dus...

Lunenburg heeft leuke, bontgekleurde huizen, maar verder is er niet veel te beleven.

We hebben er wat gegeten en gedronken, en zijn richting de B&B gegaan. Een paar kilometer voor de B&B zagen we opeens twee (jonge) vosjes in het gras liggen te zonnen; de beestjes bleven liggen en stoorden zich niet aan ons.

Na wat foto's waren we rond 1700 in de B&B; een leuk huis, met een prima uitzicht. Hierna zijn we wezen eten in een engelse pub, verderop in het dorp. Op de terugweg kwamen we weer (waarschijnlijk dezelfde) vosjes tegen, eentje was bezig om diner te vangen, de andere lag nog te snurken. En dat gaan wij nu ook doen...

Morgen via Kejimkujik NP richting Smiths Cove/Digby.

Stay Tuned !

Eric & Carin



Van Mahone Bay naar Digby (Smith's Cove), 19-6-2012

Na het ontbijt in het B&B (pancakes en wat fruit) reden we om 0900 uur weg vanuit Mahone Bay; er hing nog wat vochtige lucht van de afgelopen nacht, maar gedurende de rit (weer een stuk van de Lighthouse Route) klaarde het op, en eenmaal onderweg over de #8 naar het Kejimkujik NP kwam de zon door, en werd het een prima dag.

Om op te schieten reden we eerst een stuk over route #101 tot aan Mill Village, daar besloten we om weer de Lighthouse Route te doen tot aan Brooklyn en Liverpool. Dit stuk Lighthouse Route is minder interressant als het stuk van gisteren, de weg is ook een beetje slechter. We kwamen weinig of geen andere auto's tegen, wel zagen we een zeehond zwemmen bij de vuurtoren van Port Medway. We hebben er een fotootje van, maar het beestje was redelijk ver weg.

Bij Liverpool en Brooklyn zijn we richting het Kejimkujik NP gereden, in dit park hebben we diverse wandelingen gedaan. Het park staat bekend om de turtles die er wonen, wij hebben de schildpadden echter niet gezien; we waren te vroeg in het seizoen waarschijnlijk.

Wel hebben we een paar mega-kikkervissen gezien, wat voor kikkers of salamanders dit moeten worden weten we niet, maar de visjes waren zo groot als je hand !

Na Kejim NP reden we verder richting Digby, het B&B ligt in een klein dorpje ernaast. Hier de boel uitgepakt en in Digby een restaurantje opgezocht. Deze kustplaats heeft heeelveeel visrestaurants (logisch !), maar gelukkig hebben we iets kunnen vinden waar ze ook kip hadden ! Morgen maar een pizzeria opzoeken !

We blijven hier 2 nachten, voor morgenochtend hebben we een whalewatch tour geboekt. Rond 0930 moeten we het ruime sop kiezen....We houden jullie op de hoogte

Stay Tuned !

Eric & Carin



Brier Island - Whalewatching, 20-6-2012

Vanmorgen om 0715 uur weggereden uit Smit's Cove om op Brier Island te gaan whale-watchen (is dat een werkwoord ?). Om op Brier Island te komen moet je eerst een kilometer of 60 rijden, dan een pontje pakken, dan een kwartiertje rijden, en dan het volgende pontje nemen. Het eerste pontje vaart af op het halve uur, het tweede op het hele uur. Na het tweede pontje is het nog wel een halve kilometer naar het whalewatch station.

We vertrokken dus vol goede moed, maar toen we buiten het B&B stonden was het heeeeel mistig, we hadden dus al een idee, dat als het niet op zou klaren, de tocht wel eens gecancelled zou kunnen worden.

Toch maar de juiste weg opgegaan, maar gedurende de route werd de mist niet minder, en toen we uiteindelijk om 0907 ons melden kregen we inderdaad te horen dat de afvaart van 0930 was gecancelled. Meteen werd gevraagd of we met de boot van 1330 mee wilden gaan, omdat men het idee had dat de mist voor die tijd weg zou zijn.

Om nu meteen maar weer terug te rijden is ook zo wat, dus deden we de tocht van 1330. Moesten ons alleen 4 uur zien te vermaken op een eiland van 3 kilometer lang en anderhalve kilometer breed, in de mist ! Toch lukte dit goed, we hebben alle straatjes gezien, en op drie verschillende plaatsen hebben we nog wat aan de kust gewandeld.

Het weer klaarde inderdaad op, en met een goeie zon voeren we om 1330 toch uit. Gelukkig hebben we een aantal bultrug walvissen (humpback whales) gezien, een paar papagaaiduikers (puffins) en wat andere vogels (oa een jong janvangent). We zijn niet zeeziek geworden, de zee was redelijk kalm, dus dat scheelde weer ! Al met al toch een goeie dag gehad.


Omdat we laat terugwaren in de B&B, vandaag alleen tekst; morgen proberen we weer wat foto's te plaatsen. We steken morgen over naar New Brunswick, een overtocht van iets meer als 3 uur, Via St.Johns zullen we in Fredericton eindigen....

Stay Tuned !

Eric & Carin



Van Digby NS naar Fredericton NB, 21-6-2012

Op een onchristelijk tijdstip stonden we vanmorgen op om de ferry naar New Brunswick te nemen; de boot vertrok om 0800, maar je moet minstens een uur vantevoren je ticket bevestigen, dus om 0545 ging de wekker....

Het weer zag er in ieder geval prima uit, geen mist, en het leek een goede dag te worden. De overtocht duurt zo'n 3 uur, dus we hadden tijd zat om aan boord een ontbijtje te scoren.

Hierna lekker in het zonnetje op het achterdek gezeten, en nadat de boot aangelegd was in St.John, reden we direct maar door richting Fredericton. Je kan dat in minder als een uurtje rijden doen, wij hadden een wat alternatieve, natuurlijke route verzonnen die ons ook nog langs 1 van New Brunswick's "monumenten" zou brengen : een Covered Bridge.

Er zijn nog een stuk of 25 van dit soort bruggen in NB, en ze worden gezien als monument. De meeste schijnen al over de 100 jaar oud te zijn. Het worden er wel steeds minder, af en toe schijnt er eentje af te branden....

Uiteindelijk zijn we in Fredericton beland, een 4* hotel, aan de rivier, middenin de stad. Niet verkeerd hoor...

Morgen rijden we naar Dalhousie. Waarschijnlijk krijgen we dan thunderstorms en regen, vandaag wees de thermometer 29 grd. aan ! We hebben het dak maar dichtgehouden, we hadden allebei nog een warm hoofd van gisteren...hehe

Stay Tuned !

Eric & Carin



Van Fredericton naar Dalhousie, 22-6-2012

Vandaag zou er niet al teveel onderweg te zien zijn, behalve de natuur waar we doorheen reden. Er stonden geen bijzondere uitstapjes op stapel, en zoveel is er in New Brunswick nu ook niet te beleven.De dorpjes waar we doorheen reden waren allemaal dichtgeplakt, het leek wel een zondag in de bible-belt !

Toch waren er best wat leuke uitzichten zo her en der, we zijn een behoorlijk stuk langs de Miramichi River gereden richting het noorden, maar echt dichtbij de rivier kan je niet komen. Onderweg kwamen we nog langs een militair museum, met een vliegtuigje ervoor, dat konden we nog net op de foto zetten. Ook nog even bij een "Covered Bridge" wezen kijken, deze was een stuk kleiner en korter als de vorige, en werd niet meer gebruikt voor verkeer.

Na de 28 graden van gisteren was het vandaag bewolkt, zo'n 18 graden, en af en toe viel er wat regen. Toch geen verkeerde dag, alleen valt er op dit moment een mega stortbui in Dalhousie. Gelukkig zitten we binnen !

Morgen rijden we naar Matane, pakken daar de ferry (2 uur en 20 minuten varen) en komen dan aan in Baie Comeau, Quibec. De boot vertrekt om 1700 uur, we hebben dus de hele dag om naar Matane te rijden.

Stay Tuned !

Eric & Carin



Van Dalhousie NB naar Baie Comeau QU, 23-6-2012

Vandaag zouden we weer een ferry moeten nemen om uiteindelijk in Baie Comeau, Quebec te belanden; de ferry vertrok vanuit Matane om 1700 uur, en je moet een uur van te voren aanwezig zijn. De ferry doet er 2,5 uur over. We vertrokken dus om 0900 uit Dalhousie voor de rit van zo'n 3 uur naar Matane. Onderweg zouden we langs het Faunique de Matane komen, een groot natuurgebied zo'n 30 kilometer voor Matane, en daar wilden we nog wat tijd doorbrengen.

Je merkt meteen dat je Quebec in rijdt; niet alleen moet je je klok een uur terugzetten, maar echt alles veranderd plotsklaps in het Frans.De borden, de info, zelfs de Kentucky Fried Chicken (KFC) heet hier opeens PFK ??? Rare jongens, die Quebecenaren...

Maar goed, met een uurtje waren we New Brunswick uit, en reden we dus in Quebec. Onderweg kwamen we nog een covered Bridge tegen, en nog ergens een Bald Eagle die verweg in een boom zat.

Voor Matane doken we de Faunique in, en daar hebben we een stukje gravelweg (2 X 26 km) gereden, richting Lake Matane (sorry, Lac de Matane...). Was allemaal wel aardig, behalve wat vogels en een haas hebben we geen wildlife gezien. De eerste eland moeten we nog tegenkomen.

Morgen gaan we vroeg op pad voor onze langste rit; 590 kilometer ofzo, dwars door Quebec naar (engelstalig !!!) Labrador City. De weg is deels gravel, we verwachten er toch wel zo'n 12 uur over te doen, als we geen lekke band krijgen.

Hoe het allemaal gegaan is lees je als het goed is morgen !

Stay Tuned !

Eric & Carin



Van Baie Comeau naar Labrador City, 24-6-2012

Vandaag hebben we de route #389 van Baie Comeau naar Labrador City overleeft zonder lekke banden ! Vanmorgen zijn we om 0525 opgestaan, en reden we iets voor 0600 weg om de bijna 600 km te overbruggen. Van deze 600 km was ongeveer de helft gravel/onverhard, de andere helft soms ontzettend mooi vlak asfalt, en soms waardeloos hobbelasfalt.

Vanaf Baie Comeau naar Manic 5 (een grote stuwdam) was het asfalt, daarna begon het gravel met af en toe een stuk asfalt erin. Manic 5 is de tweede of derde dam die je tegenkomt, maar is wel de grootste; een gigantisch blok beton, waar je tegenaan kijkt. Bij Manic 5 heb je een restaurantje, een motel en een pompstation, en dat is, totaan Fermont bij de Quebec/Labrador staatgrens het enige pompstation wat er is. Vergis je niet, maar vanaf Baie Comeau naar Manic 5 is het al bijna 3 uur rijden, vanaf Manic 5 naar Labrador City ben je zo'n 5 uur kwijt, en dan moet je in Labrador ook nog een uur inleveren (de klok gaat dan weer een uurtje vooruit), dus je bent gewoon een dagje zoet.

Gelukkig hebben we onderweg best het eea gezien, de weg slingert zich omhoog en omlaag, prachtige watertjes langs de weg, en ook nog wat wildlife: we hebben een eland, een paar ganzen, een stekelvarken en een zwarte beer kunnen spotten. Het weer was van alles wat, soms een buitje, soms wat zon maar over het algemeen bewolkt en zo'n 17 graden.

Morgen klooien we hier wat aan in Labrador City, voordat we de Trans Labrador Highway #500 naar het oosten gaan rijden. En ja, ook die is 75% gravel....hehe

Stay Tuned !

Eric & Carin



Labrador City, 25-6-2012

Vanmorgen konden we uitslapen, en dat hebben we ook gedaan. Om 0930 zaten we op ons gemak aan het ontbijt. Hierna zijn we eerst naar een klein watervalletje in de buurt gereden. Eerst moesten we een klein stukje klimmen voordat we het minidingetje ook maar hoorden, eenmaal bovenaan was het wel een grappig dingetje, maar als je 'm niet gezien hebt leg je er echt geen nachten wakker van !

Eenmaal weer beneden en wat muggenbulten rijker besloten we om de plaatselijke mall eens te bezoeken; er was een (kleine, maar wel complete) WalMart, een Dollarstore en nog wat zaakjes, en dat was het dan. Gelukkig ook een Tim Horton's, dus ik kon weer eens een Coffee Mocca naar binnen slurpen.

Hierna zijn we op zoek gegaan naar een klein meertje hier in het dorp, het meer was snel gevonden, maar hoe we nu bij de start van de trail moesten komen, onduidelijk. Uiteindelijk gevonden en in een klein uurtje zijn we rond Lake Tanya gelopen. Geen opzienbarende zaken gezien, een paar vogeltjes en dat was het.

Met weer wat muggenbulten erbij zijn we ook nog naar het nabijgelegen Wabush gereden, een typisch mijnwerkersdorp zonder gezelligheid. Trouwens, ook hier in Labrador City is het niet erg feestelijk, een degelijk stadje zonder al te veel franje. Maar met een Tim Horton's !

Op internet hebben we even gezocht naar een ijsbergtourtje voor als we in St. Antonie (Newfoundland) zijn, we hebben er een gevonden meteen naast ons hotel. Deze tour hebben we maar meteen telefonisch gereserveerd, en op maandag 2 juli gaan we dus om 0900 uur richting de ijsbergen. Nu maar hopen dat het bootje geen Titanic heet...

De gehele dag is het bewolkt geweest, en een graad of 17. Was eigenlijk niet eens verkeerd. Morgen gaan we onderweg naar Churchil Falls, de Lincoln staat volgetankt te wachten !

Stay Tuned !

Eric & Carin



Van Labrador City naar Churchil Falls, 26-6-2012

Om 0900 uur zaten we vanmorgen in de auto en vertrokken we richting het oosten over de TLH #500 naar Churchil Falls. Het zou ongeveer 245 km zijn, waarvan een groot gedeelte op gravel. De eerste 140 km gingen over fantastisch glad asfalt, daarna begon de gravel. De weg slingert zich tussen heel veel meertjes door, en zo af en toe steek je een riviertje over.

De hoeveelheid verkeer is niet noemenswaardig, soms is het druk en heb je 2 tegenliggers binnen 15 minuten, maar vaak is het wat rustiger en zie je 30 minuten lang helemaal geen ander verkeer. Op verschillende plekken wordt er aan de gravelweg gewerkt; de zand/gravel trucks rijden dan af en aan, en soms moet je even wachten voordat de flagman je verder laat rijden.


Onderweg zijn we gestopt bij de trail naar de Churchil Falls, en hebben we het stuk naar de watervallen gelopen, met 3 kwartier ben je heen en weer naar het uitzichtpunt gelopen, onderweg krijg je al een redelijk beeld van de waterval. Op de trail kwamen we nog een hoop verse berenpoep tegen, maar we hebben geen beer gezien. Maar de vraag, of beren in het bos schijten, is hiermee wel opgelost !

Na de waterval is het nog zo'n 10 km naar het dorp Churchil Falls, een klein dorpje met 1 groot gebouw waar de bank, het hotel, het restaurant en de plaatselijke supermarkt inzit. Morgen rijden we naar Happy Valley/Goose Bay, zo'n 290 km over alleen maar gravel. We gaan het beleven !

Stay Tuned !

Eric & Carin



Van Churchil Falls naar Happy Valley/Goose Bay, 27-6-2012

Vandaag weer op tijd vertrokken; het had afgelopen nacht lichtjes geregend, dus de auto zag er weer een beetje toonbaar uit. De rit zou ongeveer 290 kilometer zijn, en nadat we Churchil Falls uitreden begon het te druppelen, en dat zou eigenlijk de hele weg zo blijven. Dat betekende dat we vandaag niet al te veel zouden stofhappen ! Elk nadeel heb z'n voordeel, zou nr.14 gezegd hebben...

De eerste 170 kilometer reden we over een goede gravelweg, er werd wel regelmatig het eea aan onderhoud gedaan, maar veel vertraging gaf dat niet. Het landschap bleef nagenoeg hetzelfde, wel was er bijna na elke bocht wel weer een meertje of riviertje.

We hoopten om, vanwege het wat sombere weer, misschien wel wat elanden, kariboes of beren te spotten, maar er was eigenlijk niets te beleven. Gisteravond zijn we, nadat we het reislog hadden bijgewerkt, ook nog een uurtje wezen rijden, en toen hebben we een tijdlang een zwarte beer gespot; het beest liep in de buurt van een landfill area rond.

Vandaag zijn we wel bij de Muskrat waterval wezen kijken, voordat we er waren moesten we een behoorlijk ruige trail afdalen, maar 20 minuten later stonden we toch aan de waterkant. Het is niet echt een hoge waterval, maar het water wordt met grote kracht door een nauw stuk geduwd, het bulderd in ieder geval goed....

Hierna nog enkele kilometers door naar Goose Bay. Aangekomen rond 1600, en sinds die tijd regent het behoorlijk, en er lijkt ook nog geen eind aan te komen.

Morgen 400 kilometer met alleen maar gravel, richting Port Hope Simpson.

Stay Tuned !

Eric & Carin



Van Goose Bay naar Port Hope Simpson, 28-6-2012

Om 0830 zaten we in een prachtige, schoongeregende Lincoln. Volgens ons had het zo'n beetje de hele afgelopen nacht flink geregend, maar we reden weg in een heldere en opgeklaarde lucht. Wel dreef er bewolking rond, de verwachting was dat er buitjes zouden vallen.

Meteen nadat we uit Goose Bay waren en we de afslag naar de #510 namen, begon het gravel; en deze gravelweg zou ons 400 kilometer lang niet in de steek laten. We hebben diverse gradatie's van redelijk glad gravel tot aan flinke kiezel onder de wielen gehad; het ene stuk rijd dus wat sneller als het andere stuk.

Uiteindelijk kwamen we rond 1545 aan in Port Hope Simpson. Bij het eerste tankstation wat we tegenkwamen in Port Hope Simpson hebben we getankt (er zijn twee tankstations in dit dorp met 80 ? huizen, en soms schijnen ze wel eens uitverkocht te zijn).

Hierna het Alexis hotel opgezocht, en een rondje door het dorp gelopen. Veel is er niet te beleven, er is een supermarkt, een liquir store en een soort snackbar, en dus de pompstations. Naast ons hotel werden net een paar mannen afgezet met een helicopter; deze vloog weg, en kwam daarna nog drie keer terug met wat volk en een berg lading die er in een net onderhing. Er is altijd wat te beleven in Port Hope Simpson !

Morgen een kort stukje (140 km) over alleen gravel naar Red Bay; waarschijnlijk krijgen we morgen het slechtste gravel, Google maps geeft aan dat we er ruim 3 uur over gaan doen. We gaan het meemaken...

Stay Tuned !

Eric & Carin



Van Port Hope Simpson naar Red Bay, 29-6-2012

Vandaag zouden we zo'n beetje het laatste stuk gravel van de #510 rijden, richting Red Bay. Om 0915 vertrokken we voor een relatief kort ritje van (volgens Google Maps) 140 kilometer. De weg zag er in het begin niet al te slecht uit, het zonnetje leek ook tussen de wolken door te komen, dus gaan met die banaan.

Na zo'n 25 kilometer kregen we de afslag naar St.Lewis over de #513, en, omdat we toch tijd genoeg hadden, besloten we daar even te gaan kijken. Als het weer goed is zou je vanuit St.Lewis ijsbergen kunnen zien, die vanuit het noorden de Iceberg Alley indrijven, tussen Labrador en Newfoundland door. Het weer op zee was in ieder geval niet mooi genoeg, veel mist, dus we konden helaas niets spotten. Hierna reden we weer terug naar de #510, en reden we door naar Mary's Harbour. Een klein plaatsje aan een natuurlijke haven, met zo'n 450 inwoners. Hier hebben we een trail gelopen naar de Whitewater Falls.

Een klein watervalletje, de trail ernaartoe is niet echt moeilijk en kost je een klein uurtje uit en thuis. Hierna zijn we rustig doorgereden richting Red Bay, waar we overnachten in een van de Whaling Cabins; een eigen lodge van twee verdiepingen met direct uitzicht op de natural harbour. Een mooie plek, jammer dat vanwege de binnendrijvende mist het uitzicht niet altijd even goed is. Omdat we toch nog wat tijd over hadden zijn we in Red Bay ook maar de Tracy Hill Walking Way op en neer gelopen; een trail over een trap van 670 treden naar de top van Tracy Hill.

Je stijgt hierbij zo'n 1436 meter ! Een lekker kuitenbijtertje zo voor het eten ! Helaas was er weinig of geen uitzicht (mist), maar dat wisten we voordat we eraan begonnen. Toen we weer beneden waren konden we nog net op tijd een stekelvarken spotten die ook de trail aan het aflopen was...

Helaas geen wifi hier in de cabin, dus dit verhaaltje plaatsen we morgen wel...

Stay Tuned !

Eric & Carin



Van Red Bay naar L'anse au Clair, 30-6-2012

Red Bay lag in de mist, en de luchtvochtigheid was 100% toen we vanmorgen opstonden rond 0800. Eerst op ons gemak een ontbijtje gehaald bij het enige restaurant in town, hierna rustig alles in de Lincoln gestopt en rond 0915 reden we zuidwaarts Red Bay uit. Nog steeds over de TransLabradorHighway #510, alleen was de gravelweg nu verleden tijd en reden we over (soms niet al te best) asfalt. Vandaag zouden we een heel kort ritje hebben van 78 kilometer naar het dorp L'anse au Clair, vlak tegen de staatgrens met Quebec. Her en der hebben we toch nog wat bekeken onderweg, zo zijn we natuurlijk naar de vuurtoren van L'anse-Amour geweest, dit schijnt de hoogste vuurtoren van Atlantic Canada te zijn, en de tweede hoogste van heel Canada. We hoopten al dat we de top niet konden zien vanwege de mist (zo hoog zou-ie dan zijn !), maar we konden hem in volle glorie aanschouwen.


Ook waren we voordat we de vuurtoren bekeken nog in een klein recreational Provincial Park wezen kijken, er was maar 1 plekje in gebruik door een die-hard met een tent, verder hebben we er alleen maar watervogels en konijnen gezien.

Uiteindelijk waren we rond 1315 bij het Northern Light Inn hotel waar we zouden overnachten. We hebben nog op de parkeerplaats geprobeerd om het verhaaltje van gisteren online te krijgen, maar dat ging erg slecht dus we besloten maar gewoon in te checken. Gelukkig kon dat, en om 1400 uur zaten we in de kamer. Uiteindelijk kwam dat goed uit, we konden meteen de was doen, en de reservering voor de ferry van morgen even bevestigen. De ferry vertrekt hier zo'n 8 kilometer vandaan, van Blanc Sablon varen we morgen om 1300 (feestdag, Canada Day) naar St. Barbe op Newfoundland. We rijden dan direct door naar St. Anthony....maar dat lezen jullie morgen wel weer !

Stay Tuned !

Eric & Carin



Van L'anse au Clair naar St.Anthony, 1-7-2012

Op deze nationale feestdag - Canada Day - zat het weer niet echt mee; in ieder geval tussen L'anse au Clair en Blanc Sablon hing nog heel veel mist. Zoveel zelfs dat we amper de ferry naar St. Barbe konden zien aankomen. We kregen pas een stukje van de boot te zien, toen deze al aangemeerd lag. De hele boot konden we niet zien, zo mistig was het.

We waren 1 van de eersten die om 1215 de ferry opreden, de overtocht zou om 1300 van start gaan en zo'n 90 minuten duren en als je geluk had kon je walvissen of ijsbergen spotten. Nou, we zagen nog niet eens de voorkant of de achterkant van de boot tegelijkertijd, dus walvissen of ijsbergen....alleen als we er tegenaan zouden varen misschien...hehe

Eenmaal in Newfoundland reden we de #430 naar het noorden, door een aantal kleine plaatsjes die allemaal eindigen op 'Cove": Flowers Cove, Shoal Cove, Deadmans Cove, Savage Cove, er kwam geen eind aan.

Uiteindelijk draaiden we bij Eddy's Cove richting het binnenland en waren we van de Cove's af. Bij een van de Cove's zagen we nog een Bald Eagle op het strand zitten.

Het weer klaarde steeds meer op, en uiteindelijk kwam het zonnetje nog even door. Was wel van korte duur, hoe dichter we bij St. Anthony kwamen, hoe meer het weer dichttrok, en toen we uiteindelijk St. Anthony binnenreden zagen we de mistflarden al weer binnendrijven.

Newfoundland zou de grootste dichtheid aan Moose ter wereld hebben; wij hebben er geen gezien, maar dat zal zeker gaan goedkomen. Morgen staat er een ijsberg/walvis tochtje op het programma, we hebben de eerste tour van 0900 geboekt. Misschien is het nog te mistig, we zien wel, anders gaan we gewoon wat later.

Stay Tuned !

Eric & Carin



St.Anthony - IJsbergen en walvissen, 2-7-2012

Het was nog mistig toen het bootje van de Iceberg & Whales tour de haven van St. Anthony uitvoer; 0900 uur, en hopelijk zou het opklaren. De schipper vertelde dat er zo'n 4 ijsbergen in de buurt lagen en/of dreven, en dat we naar de grootste van deze ijsberg zouden varen. De ijsberg was vastgelopen voor de kust, en dat betekende dat-ie ongeveer 130 meter onder water zou uitsteken. De hoogte werd geschat op 54 meter, en de lengte zou om en nabij de 180 meter zijn. Het gevaarte doemde na een tijdje op uit de mist, en we voeren er een keertje omheen.

Gelukkig begon de mist op te trekken en kwam de zon door, en uiteindelijk konden we deze ijsberg in volle glorie aanschouwen; en, in de zon ziet-ie er een stuk mooier uit !

Nadat we de ijsberg van alle kanten hadden bekeken voer de boot terug richting St. Anthony; onderweg werden er nog verschillende puffins en Mure's gespot, en er werden wat blaaspluimen van walvissen gezien, maar geen complete walvissen.

Toen we weer aan land waren besloten we om langs diverse kusten te kijken of we zelf whales en ijsbergen konden spotten; de zon scheen inmiddels flink, en bij Great Brehat zagen we een kleine ijsberg voor de kust drijven; je had er prima zicht op ! Hierna zijn we nog verder gereden richting Cape Norman, bij de dorpjes Cook's Harbour, Wild Bight en Boat Harbour. En bij Boat Harbour werd het feest; als je de gravelweg naar de vuurtoren neemt, kom je (natuurlijk) bij de vuurtoren; hier zijn een aantal uitkijkpunten gemaakt, en vanaf die uitkijkpunten had je prima zicht op wat er allemaal langs kon komen zwemmen.

En er zwom van alles langs ! We hebben ongeveer een stuk of 15 walvissen langs zien komen, steeds in kleine groepjes van 2 of 3. Er was 1 groepje van 2 wat het erg naar de zin had, en continue met grote sprongen boven water uitsprong en met flinke klappen weer terugdook ! Fantastisch ! Helaas zwommen ze van de kant af, gelukkig heb ik nog een paar foto's kunnen maken van dit spektakel (helaas niet zo erg scherp, moest wel heel erg ver inzoomen).

Het was een prima dag !

Morgen rijden we naar Rocky Harbour, en pakken alvast een stukje van het Gros Morne NP mee.

Stay Tuned !

Eric & Carin



Van St.Anthony naar Rocky Harbour, 3-7-2012

Rond 0900 reden we van de parkeerplaats af van het Grenfell Hotel in St. Anthony. Er was voor de verandering eens geen mist, en nadat we afgetankt waren vertrokken we over de #430 terug richting de junction met de #432. We konden ook dezelfde weg rijden die we heen genomen hadden, maar ja, die hadden we al voor een deel gezien, dus besloten we om de loop over de #432 te rijden. Uiteindelijk kom je dan weer op de #430 terug, maar dan net even anders. De #432 loopt dwars door Moose Country, maar de elanden zijn waarschijnlijk totaal volgevreten na de lange winter en houden zich overdag koest. De beste kans om elanden tegen te komen is in de morgen, als de zon zo'n beetje opkomt. Nu komt de zon hier zo'n beetje om 0500 uur op, en dat gaan wij dus niet meemaken, haha ! Misschien dat we het zometeen, tegen zonsondergang proberen, gisteren hebben we dat ook nog gedaan maar helaas, niets tegen het lijf gereden.

De kustweg naar het zuiden, richting Gros Morne, is een lekkere weg; leuke uitzichten op diverse kleine plaatsjes, en regelmatig goed zicht op de zee (offe, de Strait of Belle Isle). Vandaag hebben we geen blaaswolken oid gezien, we hebben er eigenlijk ook niet echt de tijd voor genomen. We zijn wel, net voordat we het Gros Morne NP inreden, bij het Arches Provincial Park wezen kijken; daar ligt een rots, half op het strand, half in het water, waar drie stuks gaten in zitten. De bogen zijn uitgesleten door het water, en het ziet er leuk uit.

Hierna het Gros Morne ingereden, voor morgen hebben we een boottochtje geregeld in de Western Brook Pond. Je vaart dan 2 uur door deze fjord, volgens de gidsen moet dit een spectaculair tochtje zijn. We hebbene het bootje van 1000 uur, het is hiervandaan nog een half uurtje rijden, en dan moet je nog drie kwartier wandelen voordat je bij de vertrekplaats van de boot bent.

Rocky Harbour is wel een grappig plaatsje, vol met toeristen (en dus ook met ons). De hotels zijn wat groter, en er zijn zelfs iets van 12 restaurantjes.

Hoe het morgen allemaal uitpakt: even geduld.

Stay Tuned !

Eric & Carin



Gros Morne National Park, 4-7-2012

Vandaag een dag in het Gros Morne National Park. We hadden een boottour geboekt op de Western Brook Pond, en deze zou om 1000 uur uitvaren. Omdat het vanaf het hotel waar we zitten nog een klein half uurtje rijden is, en je daarna eerst nog zo'n 3 kwartier moet lopen voordat je bij de vertreksteiger bent, zaten we dus al om 0715 aan het ontbijt. Het weer zag er goed uit, in eerste instantie hadden we flink wat bewolking, meer deze lostte meer en meer op terwijl we tussen de kliffen van deze vijver doorvoeren. Ja, een grote vijver, er is geen uitloop naar een rivier of de zee, vandaar ook de naam "pond". Het leuke aan deze "vijver" is dat de kliffen eromheen zo'n 600 meter hoog zijn, een overblijfsel uit een lang vervlogen ijstijd, toen er nog gletsjers over Newfoundland lagen.

Het eerste leuke wat we zagen toen we bij de aanlegsteiger kwamen, was een Eland met een kleintje aan de overkant, in het water. We hebben wat foto's van het spul kunnen nemen, en opeens begon moe Eland te rennen, en het kalfje erachteraan. Lekker stampen door het water, een leuk gezicht ! Moeder Eland rende de kant op, halfwat erachteraan, en ze verdwenen in het bos. Echter, de kleine kwam nog 1 keertje terugspurten, het water in, en direct het water weer uit, en verdween toen helemaal.....we hebben ze niet meer gezien, maar Carin heeft het op de gevoelige sensor vast kunnen leggen. Ik zal binnenkort het filmpje wel uploaden.

De tour door de fjord was best mooi, en om 1200 uur stonden we weer op de kant. Hierna hebben we nog iets gegeten, en zijn we weer 3 kwartier teruggewandeld. Hierna hebben we nog een rondje van een paar kilometer over de trail van de Berry Head Pond gelopen, een ander meertje, een paar kilometer bij Rocky Harbour vandaan; hierin zaten een aantal kikkers te burpen. Ik kon ze goed nadoen na een biertje !

Hierna, het liep tegen vieren, zijn we nog even bij Brook Point aan het strand geweest. Daar waren we gisteravond ook, om naar de zonsondergang te kijken. Nu kwam de mist binnendrijven en was er niet veel te beleven, op een paar vogeltjes na.

Vanavond proberen we nog wat elanden te spotten in de buurt van de vuurtoren (locals zeggen dat dat een goede plek is).

Morgen rijden we naar het zuiden, naar Port Aux Basques. Daar nemen we vrijdag de ferry naar Nova Scotia, en zijn we weer terug waar we begonnen. Cape Breton is dan het laatste NP waar we naartoe gaan, voordat we de 10e weer in Halifax aankomen....

Stay Tuned !

Eric & Carin



Van Rocky Harbour naar Port aux Basques, 5-7-2012

Vanmorgen reden we in stralend weer weg uit Rocky Harbour, en zouden we richting het zuiden rijden naar Port aux Basques. Eerst stopten we nog bij de Souyheast Brook Falls, na een kleine hike kwamen we boven bij de watervallen; deze waren niet echt indrukwekkend, waarschijnlijk was er nog niet genoeg regen gevallen de afgelopen dagen. We reden verder zuidwaarts over de #430, die ze hier de Viking Trail noemen. Na een paar mooie uitzichten op de diverse "ponds" en baaien die je onderweg tegenkomt, moesten we bij Deer Lake de Trans Canada Highway #1 volgen; dit is een divided highway, soms twee banen als er een passeerstrook is, en je kan hier lekker opschieten.

Veel afslagen zijn er onderweg niet, je zou nog naar het Cape Anquille Lighthouse kunnen gaan, maar we hebben al tig vuurtorens gezien, en hadden eigenlijk niet zoveel zin, dus deze hebben we aan ons voorbij laten gaan. Ook de mist kwam weer een beetje opzetten, hij rolde her en der al over de heuvels het land in, dus....we gaan ooit nog wel een keertje terug...misschien

We kwamen dus met gezwinde spoed bij Port aux Basques aan, en konden om 1430 al lekker inchecken. Ook hier hing de mist over het gebied, af en toe klaarde het wel een beetje op, maar gelukkig was het in de lokale Tim Hortons wel helder. Bij het meiske achter de toonbank niet, ik kreeg in plaats van een Cafe Mocha een Coffee Black, en die wilde ik dus niet, dus die kon ze zelf op gaan drinken....(ik weet trouwens niet of ze oud genoeg was om koffie te drinken, maar dat terzijde...haha).

Toen we op de hotelkamer zaten, kwam net de ferry binnenvaren die we (volgens ons) morgen gaan oprijden: de Blue Puttees. De boot vertrekt om 1515 uur, je moet twee uur van te voren bij de opstelplaats zijn en je ticket hebben, anders vervalt automatisch je reservering. De ferry's schijnen in het hoogseizoen helemaal uitverkocht te zijn, dus op de bonnefooi proberen over te steken kan wel eens riskant zijn. Het is 5 minuten rijden van het hotel (we hebben zicht op de boot), dus we hebben morgenochtend tijd zat om uit te slapen.

De overtocht duurt iets van 5,5 uur, als we in North Sydney zijn kunnen we dus gelijk een hotel in. Maar....dat lezen jullie morgen wel weer....

Stay Tuned !

Eric & Carin



Ferry Newfoundland naar Nova Scotia, 6-7-2012

Vanmorgen flink uitgeslapen en om 0930 uur zaten we te ontbijten in het hotel. We hadden tijd zat, we moesten uiterlijk om 1100 uur het hotel uitzijn, en we moesten minimaal om 1300 uur voor de ferry klaarstaan. Dus, we hadden 2 uur waarin we eigenlijk geen idee hadden wat we moesten doen. Gelukkig was het eens een keer lekker zonnig als we een pont zouden nemen, dus we hebben nog wat rondgetuft door het dorp, en dat zag er bij zon toch heel wat vriendelijker uit als in de mist. Maar ja, na een half uur heb je het hele dorp wel gezien, dus ook nog maar een stukkie snelweg op en neer gereden. We hebben haast geen foto's gemaakt, een paar van de boot, verder niet zoveel.

Om 1245 stonden we voor de hekken van het ferry terrein, en gelukkig mochten we de reservering meteen omzetten in echte tickets en konden we de auto neerzetten in 1 van de rijen. Er stonden al een paar andere auto's, dus we waren niet de eersten. We zijn daarna even in het ferry-gebouw geweest, hebben wat gegeten en gedronken, en terwijl we daar zaten kwam ineens de mist binnendrijven; binnen vijf minuten konden we de ferry bijna niet meer zien, terwijl we even daarvoor nog een foto van het apparaat hadden gemaakt in de volle zon ! Echt razendsnel veranderd het weer hier. We zagen trouwens op The Weather Channel dat de hoogst gemeten temperatuur op 6 juli in Port aux Basques 23,3 graden celsius is geweest, in 1911 ! Dussss, als het warmer zou worden kwam dat waarschijnlijk door ons !

De overtocht zelf verliep dus deels in de mist, en aan het eindpunt regende het. Om 1515 voer de boot weg, en rond 2000 uur legde-ie aan in North Sydney. We konden er betrekkelijk snel vanaf, en om 2045 reden we voor het hotel langs. O ja, we hebben hier ook de klok nog een half uur terug moeten zetten; Newfoundlandtijd is een half uur later als Nova Scotia tijd (oftewel Atlantic time).

Morgen rijden we richting het Cape Breton NP, we proberen onderweg in Englishtown nog een puffintour te doen, maar we hebben niets gereserveerd, dus afwachten maar. Al dan niet na de tour rijden we door naar Cheticamp, waar we 2 nachten blijven.

Stay Tuned !

Eric & Carin



Van Sydney naar Cheticamp - Cabot Trail, 7-7-2012

Vanmorgen werden we om 0645 uur gewekt doordat er een sms'je binnenkwam (onbelangrijk). We zouden toch om 0715 uur opstaan, dus toch maar iets eerder...

Na het ontbijt vertrokken uit Sydney, met heerlijk weer, richting Englishtown. Daar zou rond 1000 uur een puffin & seabird tour vertrekken; we hadden niets gereserveerd, en het was een klein uurtje rijden hiernaartoe, dus we dachten: we wagen het erop. We waren rond 0915 op de lokatie, en we waren de enigen. Even later kwamen er nog wat auto's, en uiteindelijk stapten we met zo'n 15 man op het bootje. Niemand had trouwens gereserveerd, begrepen we. Alles kon erop, en we voeren naar twee eilandjes net buiten de harbour. We moesten, voor de kenners, 7 nautische mijlen ver varen...

Onderweg hiernaartoe spotten we al diverse Bald Eagles, en toen er door de tour een haring overboord werd gegooid, werd er door de Bald Eagles meteen jacht op gemaakt. Prachtige kodakmomenten !

Eenmaal buitengaats (zo heet dat) kwamen de golven ons tegemoet en het bootje stampte naar de eilandjes. We gingen flink op en neer, maar het ontbijt bleef binnen ! Je had ook geen tijd om de vissen te voeren, het was een continue stroom van zeevogels, bald eagles en puffins die voorbij kwamen. En daar wilden we niets van missen ! Ook zwommen er hier en daar zeehonden rond, een grappig gezicht. We voeren rondom allebei de eilandjes, en daarna weer terug richting Englishtown. Een paar honderd foto's rijker stapten we weer van het bootje af. Het was een prachtige tour !

Hierna staken we met een klein autopontje de baai over en kwamen zo op de Cabot Trail uit; deze slingerweg langs de kust van Cape Breton Island is prachtig om te rijden; je gaat van hoog naar laag, van links naar rechts, allemaal heel vloeiend, en de uitzichten zijn fantastisch. Je rijdt deels door het Cape Breton NP, en da's helemaal niet verkeerd.

Uiteindelijk waren we rond 1715 uur in Cheticamp, en hebben we de koffers in de Douchet Inn afgeleverd. Hierna wat gegeten in een restaurant wat eruitzag als een vuurtoren, en ons gereedgemaakt voor morgen. Morgen zullen we her en der wat trails gaan lopen/bekijken hier in het Cape Breton NP.

Stay Tuned !

Eric & Carin



Cape Breton National Park, 8-7-2012

Vandaag waren we van plan om een aantail trails in het Cape Breton NP te lopen. Het zag er allemaal goed uit, een lekker windje, zonnig en aan het eind van de dag 30% kans op een buitje. Althans, volgens het visitor center aan de Cheticamp kant, welke we eerst met een bezoekje vereerden. We hebben er een boekje met vogels van de oostkust aangeschaft, en daarna zijn we doorgereden naar de eerste trail van de dag: Corney Brook. Deze trail is bijna 7 km, en je doet er zo'n 2,5 uur over volgens de informatieborden bij de trail. Ook staat er wat info wat je moet doen als je een coyote of beer tegenkomt (van alles proberen, en uiteindelijk vechten als een leeuw, daar kwam het op neer ! We hebben op de trail geen groot wild gezien, wel wat berepoep, maar verder niet zoveel. Wel af en toe even "Hello Bear" roepen, bij een onoverzichtelijk stuk, want je weet nooit. Na ruim een uur kwamen we bij het watervalletje, een klein ding, maar ach, we waren er nu toch, dus toch maar op de foto gezet.

De terugweg gaat over het zelfde pad, op de heenweg kwamen we slechts 1 stel hikers tegen, op de terugweg nadat we weer halverwege waren, een paar meer. Onderweg wat spechten gezien, en ook nog bijna op een slang gestapt. Het beestje lag te zonnen op de trail, was ongeveer duimdik, en zo'n 50 cm lang. Leuk om te ontdekken !

Hierna hebben we een tijdje op het gelijknamige kiezelstrand gezeten (uitpuffen, het was behoorlijk warm tussen de bomen) en naar de duikende Jan van Genten zitten kijken. Hierna was het tijd om nog een trailtje te doen, we reden naar de Macintosh Brook trail. Onderweg kwamen we een roofvogel tegen in een boomtop. We denken dat het een Red Tailed Hawk was, maar....De trail gaat ook weer naar een watervalletje, is ongeveer 2 km lang en je doet er uit en thuis zo'n 3 kwartier over. Ook wel een grappig ding, niet groot, maar toch....Zelfs na deze hike hadden we nog puf over, en we reden naar de volgende trail: de Lone Shieling. Dit was eigenlijk geen trail, je liep naar een oud, historisch correct lemen hutje, eromheen en weer terug. 20 minuten uit en thuis.

Toen hadden we het gehad en besloten we een ijsje te gaan scoren. Nadat we dit in Pleasant Bay hadden gedaan, reden we terug richting Cheticamp, en ergens middenop Mackenzie Mountain stond er een groot mannetjes eland langs de weg te soppen ! Direct maar wat foto's geschoten, dit was de eerste male-moose die we tegenkwamen hier. Een prachtig groot dier, met een flinke kapstok op z'n kop !

De dag was helemaal goed !

Morgen rijden we richting Charlos Cove, en dat zal onze laatste overnachting op Nova Scotia zijn; dinsdagavond om 2200 uur lokale tijd behoren we in het vliegtuig te stappen richting IJsland, richting huis....

Stay Tuned !

Eric & Carin



Van Cheticamp naar Charlos Cove, 9-7-2012

Vanmorgen met flink wat bewolking weggereden uit Cheticamp.Rond 0830 zaten we al in de Lincoln, en vertrokken we richting Charlos Cove. Via de kustroute reden we via Margaree Harbour richting Mabou. Hier sloegen we af over #252 richting de Trans Canada Highway 105, en uiteindelijk de 104, en eenmaal op deze snelweg konden we lekker opschieten.

De kustroute was op zich wel mooi, maar een heel stuk minder mooi als de Cabot Trail die we gisteren en eergisteren hebben gereden. Maar, je kan natuurlijk niet alles hebben...

Nadat we bij afslag 37 van de highway afgingen, werd het allemaal weer wat rustiger en de dorpjes kleiner en slaperiger. Rond lunchtijd zijn we in een klein dorpje (Guysborough) bij de plaatselijke Bakery wat wezen eten. Guysborough is niet groot, maar de andere dorpjes verdienden de naam dorp niet eens.

Omdat we toch tijd genoeg hadden, zijn we in plaats van direct naar Charlos Cove te rijden, nog even doorgereden naar Canso. Canso is ietsepietsie groter, maar vanwege een aantal historische gebouwtjes is het wel een officiele Historic Canada Site. Volgens ons was het allemaal ouwe rotzooi, en hebben ze dit zo gedaan om ook hier in de streek iets officieels te hebben. Ongetwijfeld zal er iets van historisch belang bij geweest zijn, maar dat is aan een stelletje cultuurbarbaren zoals wij niet echt besteed...We hebben er een tijdje op een picnicplaats in het zonnetje gezeten. Hierna zijn we een stukje van dezelfde weg teruggereden en naar Charlos Cove doorgetuft.

Charlos Cove is ook weer zo'n minidorpje, aan een inham, 50 huizen en 1 Inn, en daar zitten wij. Het is wel een mooie Inn, ruim opgezet en op een stukje doodlopend schiereilandje. Er is hier verder geen restaurant, geen tankstation oid, maar gelukkig kunnen we in de Inn ook eten. Erg aardige mensen, en er springen 2 grote Newfoundlanders (honden dan !!!) rond.

Vanavond is de laatste overnachting, morgen hebben we de hele dag om weer in Halifax te komen en de auto in te leveren. Ik moet het nog even checken, maar de vlucht zal wel gewoon op tijd (2200 uur) vertrekken. Ik denk dat we wel redelijk kunnen slapen in de comfort/business class seats die we hebben....hehe

We hopen morgen nog een verhaaltje vanaf het Halifax International te kunnen uploaden, anders zal het laatste verhaal van thuis komen...

Stay Tuned !

Eric & Carin



Van Charlos Cove naar Halifax, 10-7-2012

Vandaag met prima weer rond 0930 uur vertrokken vanuit Charlos Cove. We besloten om de hele route langs de kust te nemen, het scheelde in kilometers allemaal niet zoveel, maar wel in tijd. De route langs de kust duurt gewoon langer. We moesten voor de 10e keer deze vakantie een pontje nemen, een kleintje van zo'n 6 minuten. Voor $ 5,25 was je aan de overkant.

Het weer werd in ieder geval steeds beter en warmer, en uiteindelijk hebben we voor het eerst deze trip het dak dichtgedaan en de airco aangezet; ik kreeg een hele rooie kop, want mijn bolletje zat natuurlijk continue in de zon.... Toen we uiteindelijk rond 1345 uur in Halifax aankwamen, was het behoorlijk druk; iedereen zat volgens ons in de auto. We zijn eigenlijk meteen naar downtown Halifax gereden, naar het waterfront. Je kan daar lekker wandelen, er zitten veel barretjes en terrasjes, een prima plek om een uurtje door te brengen.

Nadat we daar een tijdje rondgesjouwd hadden besloten we om rond 1645 uur richting het vliegveld te rijden; het was nog steeds druk in de stad, dus we deden iets langer als het geplande half uurtje wat er voor staat om op het vliegveld te komen. Helaas moesten we hier bij de Avis de Lincoln MKX inleveren, de 3,7 liter 6 cilinder was ons prima bevallen. Gisteren spraken we nog met de eigenaar van de Inn waar we verbleven, en die dacht dat de uitvoering waar wij in tourden, ergens tussen de 60.000,-- en 70.000,-- dollar moest kosten. Toen hij hoorde dat we met deze auto (met in eerste instantie 22 km op de teller) dwars door Labrador over de Trans Labrador Highway hadden gereden, keek-ie ons ongelovig aan, en vroeg hoe de auto zich gehouden had op de in totaal 1500 km gravelweg. Nou, gewoon goed eigenlijk !

Hij kon ook niet geloven dat we een standaard SUV hadden besteld, en deze hadden gekregen. Hij vond ons "very lucky"....

Op moment van typen zitten we dus op Stanfield International Airport, en de eerste vlucht naar IJsland gaat zoals gepland. Om 2200 uur moet de vlucht vertrekken.

Morgen, als we thuis zijn, zal ik nog wat foto's plaatsen van vandaag, en alles weer afsluiten.

Dus, er komt nog 1 deel van deze Harry Potter serie op het net !

Stay Tuned !

Eric & Carin



Weer thuis !, 12-7-2012

Helaas, het zit er voor ons weer op ! De vlucht vanaf Halifax naar Kevlavik was een eitje, 4 uurtjes lekker snurken in een business class stoel, er zijn slechtere plekken denkbaar ! De vlucht vertrok op tijd, 2205 uur Halifax tijd stegen we op. Eigenlijk ging meteen na het opstijgen de vliegtuig verlichting op de slaapstand, en dus hebben we een dekentje gepakt en ons opgekruld. Zelfs Carin, die normaal geen oog dicht doet in een vliegtuig, heeft lekker liggen tukken. We hebben zelfs geen maaltijd en drank besteld, alhoewel we uit diverse zaken konden kiezen. We zaten in totaal met 5 man in de business class, het meisje wat voor ons moest zorgen heeft het niet echt druk gehad.

Rond 0515 uur landen we op IJsland, en om 0600 uur konden we de SagaLounge in om een ontbijt te smikkelen; dat zijn de voordelen van business class vliegen, gratis eten, drinken en relaxen in heerlijke stoelen in de lounges op de diverse vliegvelden. Hierna gingen we rond 0730 aan boord van de vlucht naar Amsterdam, die om 0800 uur vertrok. Ook hier hebben we de gehele vlucht liggen snurken, geen ontbijt genomen (hadden we al op natuurlijk), en ook hier was het niet druk in de business class. We hoorden nog een paar klagende Hollanders, die vroegen of ze ook daar mochten zitten, maar dat werd netjes geweigerd. Die gasten klagen, want "dat vliegtuig vliegt toch wel" , maar ze kwamen er niet in ! Hehe, ik nog olie op het vuur gooien door op te merken dat ze dan wat meer geld uit moeten geven, maar heb niet meer gehoord wat ze verder mompelden. Ik zal wel een ziekte toegewenst hebben gekregen ofzo...hehe.

In Amsterdam werden we keurig opgewacht door Jan, Anneke en Edwin, en om 1500 uur waren we weer thuis. Bob blij, iedereen blij...

Deze vakantie was ook weer erg geslaagd, we hebben genoten, ook al is dit stuk Canada weer heel anders als het westen. Maar, we hadden het niet willen missen.

De hoogtepunten: de prachtige wegen langs de kust op Nova Scotia en Newfoundland, de nationale parken Gros Morne en Cape Breton, de gehele gravelroute door Labrador en Quebec, het wildlife wat we onderweg gezien hebben, de whales die je gewoon vanaf de kust kunt spotten, de ijsbergen, de puffins, de......noem maar op.

Iedereen bedankt voor het volgen, iedereen bedankt voor de reaktie's, en tot de volgende trip !

Ik zal de mailinglist weer leeg maken, volgende keer gewoon weer opnieuw aanmelden...

Stay Tuned !

Eric & Carin



Menu

Canada 2012