USA 2015 - Blog (originele blog op ericencarin.reismee.nl)
Via IJsland naar Denver, 30-5-2015
Vanmorgen kwamen we rond half 11 op Schiphol aan, en we konden 15 minuten later al inchecken bij de balie van Icelandair. Na de standaard koffie met iets erbij nog op het panoramadek gekeken, maar vanwege de verbouwing was dit niet heel bijzonder. De vlucht vertrok precies om 1400 uur, en om 1510 IJsland tijd landen we op Kevlavik. Bijna iedereen trok een dikke jas aan voordat we het vliegtuig uit stapten, maar wij dus niet...het was er een dikke 8 graden met wat wind, dan hebbie toch nog geen jas nodig ? Watjes !
Nadat we even bijgesnacked hadden in de Saga Lounge, liepen we drie kwartier later naar de gate voor de vlucht naar Denver. Boarden ging niet zo snel, maar toch vertrokken we goed op tijd. En toen, toen kwamen we in Denver ! En wat een surprise, Denver International is overgegaan op een zg. self-costums-desk achtig iets: je komt aan, scant je paspoort op een soort terminal, laat je vingerafdrukken scannen op dezelfde terminal, er wordt meteen door de terminal een fotootje gemaakt, en er wordt een papiertje geprint met je naam en foto en andere gegevens. Deze neem je mee, je wacht heel eventjes tot je bij een douane pipo wordt geroepen, je geeft op 1 vraag antwoord en je mag doorlopen ! Ongekend, binnen 15 minuten door de douane, geen kilometerslange wachtrijen, echt goed geregeld nu ! Binnen een halfuur stonden we bij de Alamo voor (konden meteen mee met de shuttle-bus), en 10 minuten later stapten we in een zwarte Chevrolet SUV en reden we naar het dichtsbijzijnde hotel op Tower Road. En daar zitten we nu...Zometeen misschien nog even wat snacken, en dan snurken.
Stay Tuned !
Carin & Eric
Van Denver naar Canon City, 31-5-2015
Dacht je na een lange reisdag even lekker door te slapen, fout , om 0600 klaarwakker ! En dus zaten we om 0700 uur aan het ontbijt, en stapten we rond 0800 uur in de Chevrolet Equinox LT om eerst een bezoek aan de plaatselijke Walmart te brengen, om een koelbox en het eea aan water etc aan te schaffen. O ja, en natuurlijk een setje lappen en een knijpfles autoruiten schoonmaak spul ...
Hierna reden we een klein stukje over de Interstate #25, om er na een aantal minuten af te gaan om via een toeristische route naar Colorado Springs te rijden. De route werd wel zeer middle of nowhere, want na een uurtje werd de weg gravel, en na een uur en 3 minuten zag de Chevy er niet meer uit...de rode stof zat weer overal !
Het gravelstuk bleek maar 15 mile lang te zijn, en daarna kwam er weer gewoon asfalt, en kwamen we in de buurt van de "Garden of the Gods" .
Hier vind je diverse vreemde rotsformatie's, die wel een klein bezoekje waard zijn. Zo gezegd zo gedaan, en na een rondje door de "tuin" reden we verder richting Canon City over de #50. Net na Canon City is er een grote houten hangbrug gemaakt, de Royal Gorge Bridge, hier kan je met een gondel over de gorge, en dan via de brug weer terug. Je loopt of gondeld over een stuk van de Arkansas River, heb de hoogte even niet bij de hand, maar het is diep, heeel diep !
Nadat we als echte Hollanders nog hebben geprobeerd of de brug een beetje wilde slingeren als je erop heen en weer sprong (doet-ie niet), zijn we terug gereden naar het dorp en hebben we ingechecked in het Parkview Motel.
Vandaag hebben we een paar flinke buitjes gehad (met onweer), maar ook heel veel zon, en een prima temperatuur (warm). Morgen rijden we naar Montrose over de #50, en gaan we onderweg het Black Canyon of the Gunnison National Park eens wat beter bekijken.
Stay Tuned !
Carin & Eric
Van Canon City naar Montrose, 1-6-2015
Vandaag maar 1 weg te gaan: over de Colorado #50 van Canon City naar Montrose. Een bij vlagen verschrikkelijk mooie weg, dwars door verschillende canyons langs wild bruisende rivieren, met soms mooie haarspeldbochten en tot een hoogte van zo'n 11300 feet (oftewel een dikke 3700 meter ) op de Monarch Pass.
De bergtoppen zijn nog steeds met veel sneeuw bedekt, en zelfs op de Monarch Pass kan je nog makkelijk tot je middel in de sneeuw staan als je dat wilt !
Ook zijn er wat saaiere stukken, zeker als je uit de bergen bent en door de valleien rijdt, maar het blijft prettig rijden met de bergen in de verte.
Vlak voor Montrose zijn we naar het Black Canyon of the Gunnison National Park gereden, je hebt hier een spectaculair uitzicht op de Black Canyon. De grootste hoogte die de GPS aangaf was zon 4200 meter, en da's best hoog; je merkt het aan alles wat je doet, het kost meer inspanning en je hijgt als een molenpaard als je een stukje trail loopt. Maar, het was wel mooi !
Het weer was ook fantastisch, af en toe tussen de bergen een buitje, maar mooie blauwe luchten gezien afgewisseld met donkere onweerswolken. Temperatuur was prima, dik boven de 23 graden ...
Morgen richting Durango !
Stay Tuned !
Carin & Eric
Van Montrose naar Durango, 2-6-2015
Vandaag ietsjes langer uitgeslapen, wel tot 0615, en na het douchen en ontbijtje zaten we toch rond 0815 in de Chevrolet om over "Colorado's most dangerous winter route - road to Hell" zoals-ie hier genoemd wordt, te gaan rijden, om uiteindelijk in Durango uit te komen.
En wat een fantastische weg is dit zeg ! Als je hier in de buurt komt, moet je deze zeker rijden ! De aanloop vanaf Montrose is redelijk vlak, je rijdt recht op de besneeuwde toppen af. Langzaam maar zeker begint de weg te klimmen, en als je eenmaal het stadje Ouray bereikt hebt, begint de weg stijgen, de ene luie haarspeldbocht rijgt zich aan de andere, met fantastische uitzichten op de machtige toppen voor je en weidse uitzichten op de dalen die je achterlaat !
De weg slingert zich langs massieve granietwanden, waar na elke bocht wel ergens een stroompje water vanaf stort. Op veel plekken ontbreekt de vangrail ( is nooit gemonteerd geweest ! ) en rij je langs tientallen meters diepe afgronden. Ook passeer je een uitgehakt tunneltje, en een betonnen tunnel die vallende sneeuwmassa's van de weg moet houden. Voor je uit op de bergen zie je de weg tegen de bergwand aangekleefd lopen, en deze blijft maar stijgen tot je bij de Black Bear pass bent aangeland.
Ruim van te voren begin je al langs de tientallen centimeters dikke sneeuwlaag te rijden die nog tussen de bomen ligt, echt een prachtig gezicht ! Na de eerste pas daal je natuurlijk weer, en kom je in het plaatsje Silverton terecht. Een echt western stadje met 1 hoofdstraat en bontgekleurde huizen. Tijd voor een koffie en een lemonade !
Hierna weer verder op de #550 richting Durango, en weer begint de weg te stijgen, tot aan de Molas Pass op bijna 11000 feet. Het blijft gewoon mooi rijden hier. Op de Molas pass heb je een prima uitzicht op de omgeving.
Na de pass eerst weer flink dalen, en uiteindelijk begint de weg steeds rustiger en rechter te worden, en rij je rustig op Durango aan.
Durango is een grappig stadje, Main Ave. bestaat uit veel winkeltjes en eettentjes, en ze zijn hier helemaal John Wayne gek. We denken dat-ie hier begraven ligt ofzo, in de Durango Diner waar we een broodje en een milkshake op hebben hing (naast veel andere John Wayne zooi) volgens ons een foto van z'n grafsteen ( of ze moeten hier erg tevreden zijn dat-ie dood is, we hebben het maar niet gevraagd...).
Vanavond ergens in het dorp eten, maken we ook nog wat fotootjes van Durango zelf, en dan morgen door naar Monument Valley. Misschien dat we Mesa Verde NP nog ingaan, maar we zijn niet zo van de archeologische wonderen (aka ouwe zooi). We hebben een overnachting geboekt in het View Hotel, het enige hotel in Monument Valley zelf, op loopafstand van een aantal grote steenpuisten. We gaan het zien, de laatste keer dat we hier waren was in 2000....
Stay Tuned !
Carin & Eric
Van Durango naar Monument Valley, 3-6-2015
Vanmorgen stapten we iets later als normaal de Chevy in, rond 0820, met prima helder weer. Dat we later opstonden kwam, omdat we een paar flesjes Prosecco voor Carin hadden ingeslagen, en voor mij een fles rose (white zinfandel). En daar slaap je goed op joh !
In ieder geval zouden we Colorado verlaten en een stukje door Utah pakken om in Monument Valley uit te komen. We namen dus een bovenlangse route, omdat het (vinden wij) mooier is om Monument Valley uit het noorden binnen te rijden dan vanaf Kayenta. De bekende foto's van de eindeloze weg die in Monument Valley verdwijnt, is dus de weg die uit het noorden komt. We reden dus achtereenvolgens vanaf Durango de #160 naar Cortez, daarna gewoon verder op de #160 richting Four Corners (de plek waar 4 staten samenkomen; zoek op Google Maps maar uit welke dat zijn - hehe), maar voor Four Conrners sloegen we af naar de #41 richting Montezuma Creek. Hierna pak je de #163 naar Monument Valley, en dan ben je er wel zo'n beetje.
Monument Valley is nauurlijk fantastisch; er is wel veel veranderd sinds we de laatste keer hier waren (2000), het ziet er allemaal iets opgeruimder uit, en, niet te vergeten, er is een hotel en een visitor center gebouwd. Nu stelt dat visitor center niet zo veel voor, maar het View Hotel waar we nu in overnachten is echt prima.
Natuurlijk hebben we de Valley Loop gereden, je rijdt dan langs een aantal van die "Mesa's", over een toch wel niet erg goede dirt road. Maar, dit moet je gewoon doen, je hapt wat stof, je auto ziet er niet uit, de schokdempers gaan naar z'n grootje, je spuugt een avondje rood zand, maar verder is het wel oke...
Goed, de foto's spreken voor zich...(sorry , die komen nog ; zijn er teveel om even snel uit te zoeken...) (nou ja, een paar dan, onbewerkt...)
Morgen vanuit Monument Valley naar Page, de bedoeling is dat we daar wat rust nemen, en er twee overnachtingen doen.
Update: hieronder nog wat foto's van de loop road die we gisteravond hebben gereden, en wat foto's van de maan-opkomst en Monument Valley by night...
Stay Tuned !
Carin & Eric
Van Monument Valley naar Page, 4-6-2015
Vanmorgen hebben we de zonsopkomst in Monument Valley niet meegemaakt; de grote gele bal scheen in ieder geval precies onze kamer binnen, en da's lekker wakker worden hoor. Na een ontbijt in het hotel (nou ja, ontbijt, de scrambled eggs waren niet erg warm, de hash browns waren een grote klont koude, aan elkaar geplakte reepjes aardappel die maar net de koekenpan hadden gezien, en de koffie was ook nog eens van gootsteenputje kwaliteit - zonde van zo'n toch duur hotel ) vertrokken we op ons gemak om 1000 uur richting Page, Arizona.
We staken bijna meteen de staatsgrens over toen we de weg naar Kayenta opdraaiden. Richting Kayenta zie je, in iets mindere mate, dezelfde mesa's als in Monument Valley, alleen iets minder spectaculair en allemaal niet zo dicht bij elkaar gegroepeerd. Uiteindelijk houdt het op, en word de weg eigenlijk een beetje saai. We zijn rechttoe rechtaan naar Page gereden, her en der toch even gestopt om de benen te strekken, maar met 3 uur zit je makkelijk in Page. In Page hebben we eerst een lunch-hap bij de McDonalds gehaald, en daarna zijn we naar de Glenn Canyon Dam gereden.
Je vind daar een aardig informatie center, en diverse uitzichtpunten waarvandaan je de dam en het achterliggende Powell Lake goed kan zien.Ook een stukje stroomafwaarts van de dam kan je prima de Glenn Canyon zien.
Hierna zijn we naar een Best Western gereden, niet onze eerste keus (die was gesloten en werd verbouwd), maar een BestWestern een straat verderop. Kregen we eerst een kamer naast de ontbijtzaal en naast het zwembad, maar die wilden we niet en na wat gepraat en gediscussieer kregen we een kamer op de 3e verdieping. Tja, we waren niet van plan om 2 ochtenden om 0530 wakker te worden van de niet zo stille Japanners en Amerikanen die gezellig gaan ontbijten. Gelukkig werd het opgelost.
Voor het dinner hebben we nog een plons in het zwembad genomen, en zometeen onderweg om iets te gaan eten. Morgen willen we in ieder geval bij de Horseshoe Bend gaan kijken, en, als het niet te warm is, een kleine trail lopen naar de oevers van de Colorado River.
Stay Tuned !
Carin & Eric
Marble Canyon & Horseshoe Bend, 5-6-2015
Om 0700 opgestaan en een ontbijtje gescoord in het hotel, en dit lekker opgepeuzeld buiten op het terras bij het zwembad. De dag begon weer met prachtig weer aan de ene kant van het hotel, en donkere onweersluchten aan de andere kant...nog wel heel ver weg, maar toch, die wolken hingen daar maar en dan weet je het hier op het Colorado plateau maar nooit...
We besloten om eerst maar eens de geheel vernieuwde #89 en #89A naar de Marble Canyon te rijden; de weg (en dan bedoel ik de #89) is hier pas sinds kort weer open, nadat-ie bijna 2 jaar dicht is geweest omdat er een "massive landslide" was geweest. Kon je goed merken, de weg was hagelnieuw, zonder hobbels en kuilen !
We zagen onderweg toch steeds de dreigende wolkenluchten naderbij komen, maar besloten toch, toen we eenmaal over de Navajo Bridge naar Lee's Landing waren gereden, om een stukje van de River Trail te lopen. Het pad brengt je langs de Colorado River, is niet al te moeilijk (wel veel rotsen/keien) en het uitzicht op de Marble Canyon is erg mooi.
Ook kom je veel hagedisjes tegen, waaronder een Regal Horned Lizzard, een soort kruising tussen een hagedis en een pad (je weet wel , zo'n kikker...hehe).
Tijdens de wandeling hoorden we in de verte de donder al over de bergen rollen, en het begon steeds dichter te trekken. We besloten weer om te keren, en we waren net bij de auto terug ( zo'n 25 minuten na het omdraaien) toen het af en toe druppelde en het onweer overtrok. We besloten om verder te rijden naar de Vermillion Cliffs, onderweg veel regen, maar het klaarde weer op en de zon kwam ook weer door. Lunchje naar binnen gewerkt bij een locale diner langs de kant van de weg, en hierna weer helemaal teruggereden naar de Navajo Bridge.
Even wat foto's gemaakt en rondgekeken, en weer de volgende onweersbui over laten trekken. En da's best gaaf hoor, de auto langs de kant van de weg zetten, raampjes open, radio en motor uit, en lekker kijken en luisteren naar de bliksemflitsen en donderslagen. Mooi man !
Uiteindelijk teruggereden richting Page, en net voor het dorp naar de Horseshoe Bend gelopen.En da's best een leuk stukje, eerst omhoog en dan naar beneden, de hele weg tot aan het uitzichtpunt, en dan weer een keertje terug natuurlijk! Maar, op ons gemakkie ging dat prima ! Het uitzicht is fantastisch, dit is een erg mooie plek om de mighty Colorado River op de foto te zetten !
We zijn bewust niet naar de upper en/of lower Antilope Canyon geweest (waren we al een keer geweest), vanwege de regen (er kan daar zomaar een flash-flood door de Canyon komen), en omdat we gisteren bij het langs rijden enorme mensenmassa's in de open trucks zagen zitten...En als dat veel Japanners zijn, dan is het voor ons al een reden om niet te gaan. Vandaag weer de lompheid van dit volk meegemaakt, kansloos die gasten...
Morgen naar Bryce Canyon !
Stay Tuned !
Carin & Eric
Van Page naar Bryce Canyon, 6-6-2015
Vanmorgen bij het openen van de gordijnen bleek dat het behoorlijk geregend had in Page; op de parkeerplaats van het hotel lagen behoorlijke plassen. Volgens The Weatherchannel is het in heel het midwesten behoorlijk slecht geweest, veel regen en wind, met her en der wat overlast, en er zouden vandaag nog meer buien vallen. Na het ontbijt vertrokken we rond 0900 uur over de #89 naar het noorden, richting Bryce Canyon NP. Nog even een Kodakmomentje bij Lake Powell gedaan, en verder op de#89.
We wilden eerst de Cottonwood Canyon Road nemen naar Bryce, maar we besloten vanwege het slechte weer van afgelopen nacht dit niet te doen; deze 47 mile gravelweg is nagenoeg niet te rijden als het geregend heeft. Nu houden we wel van een uitdaging, maar we wilden vandaag ook in Bryce uitkomen, en niet vast komen te zitten in the middle of nowhere.
Ook op het bord bij het begin van deze weg stond aangegeven dat de weg niet te doen was bij regen, dus reden we maar gewoon door op de#89, en dat is ook geen straf hoor, een prima weg door een mooie omgeving. Via Kanab reden we omhoog, tot aan de afslag naar het NP. Onderweg hebben we toch zo her en der een bui gehad, maar ook flinke opklaringen en zon.
Eenmaal in Bryce NP (we hadden inmiddels weer een uur ingeleverd, Utah is een uur verder als Arizona - niemand weet waarom ? ) checkten we rond 1230 in de Bryce Canyon Lodge in. Meteen even een broodje gegeten, en terwijl we in de lodge zaten, brak er een hoosbui met hagel en regen los. Na 20 minuten werd het weer wat droger, en hebben we de koffers in de kamer uitgeladen en zijn we door het park gereden.
Bij de diverse uitzichtpunten natuurlijk gestopt en foto's gemaakt, soms in de stralende zon, en soms tussen de druppels en onweerslagen door. Bryce blijft natuurlijk een prachtig NP, je ziet dit verder nergens !
Omdat het soms best bewolkt en nat was, kwamen we ook her en der wat wildlife tegen: bij mile 9 van de parkroad spotten we een Longtailed Weasel, die net een prooi (een muisje ?) had gevangen !
Carin heeft de foto's gemaakt, ik kon helaas niet snel genoeg m'n telekanon wisselen...maar, wat een leuk
beestje en wat een toeval dat we die tegenkwamen ! Ook kwamen we zo hier en daar nog wat ground squirrels,
pronghorns, reeen en prairiehondjes tegen.
Morgen willen we, als het weer een beetje normaal is,
een hike door Bryce maken.
Stay Tuned !
Carin & Eric
Bryce Canyon, 7-6-2015
Vandaag eerst het verslag van gisteren online gezet, en een ontbijtje in de Bryce Canyon Lodge gescoord. Hierna hebben we de stoute wandelschoenen aangetrokken en om 1000 uur vertrokken we vanaf Sunrise Point om de Queens Garden trail te gaan lopen.
Het weer zag er prima uit, blauwe lucht, af en toe een wolk, en op afstand een behoorlijk donkere lucht die toch onze kant op leek te komen ; poncho's, water en energie repen in de backpack, en afdalen maar ! En afdalen maar, en afdalen maar, we bleven de eerste 45 minuten maar afdalen ! Wel erg spectaculaire uitzichten op de hoodoo's, nu zie je ze eens niet vanaf de bovenkant, maar hike je eromheen en zie je ze ook eens vanaf onder.
Heel af en toe voelden we een druppeltje regen, maar dat leek uit een onbewolkt stuk lucht te komen. Uiteindelijk loop je over het redelijke vlakke deel van de (bodem van de) Canyon. Je krijgt zo een heel ander blik op de prachtige rode rotsformaties als vanaf de uitzichtpunten bovenop de canyon. Op een gegeven moment kom je op een kruising van twee trails, en moet je beslissen welke kant je op gaat: wij besloten om de Navajo Loop trail langs Thors Hammer te volgen.
Die begint eerst lichtjes een beetje te stijgen, maar aan het eind van de trail zit je nog steeds behoorlijk diep in de canyon, en moet je toch over een korte periode een behoorlijk stuk stijgen. En da's best een lastige klim, op een hemelsbreed stukje van zeg 200 meter moet je misschien wel 35 meter stijgen. We hebben dit op ons gemakje gedaan, en tijdens de klim begon het ook nog een beetje te regenen. Voordat we helemaal boven bij Sunset Point waren gekomen was dit alweer gestopt, en eigenlijk bracht die regen ons een heerlijke verkoeling tijdens de klim. Op Sunset Point aangekomen waren we ruim twee uur verder en werd het tijd om even te relaxen.
Halverwege de middag zijn we nog een keer de gehele weg door het park gereden, en op het eindpunt weer omgedraaid. De uitzichten blijven natuurlijk hetzelfde, maar het verveeld nooit. Hierna zijn we het park uitgereden en hebben we in Canyon City naast een BestWestern gegeten. Hierna weer terug het park in, en zometeen eens kijken hoe de zonsondergang hier is...
Morgen een echte verplaatsingsdag naar Evanston, en dan is het overmorgen nog maar een klein stukje naar
Jackson en de Grand Tetons...
Stay Tuned !
Carin & Eric
Van Bryce Canyon naar Evanston, 8-6-2015
Vanmorgen stonden we om 0645 op, zodat we om 0710 aan het ontbijt zaten; nu zaten we inderdaad om 0715 aan tafel, en was de bestelling (scrambled eggs, potatoes en toast) ook direct opgenomen, maar het duurde tot 0755 totdat er eindelijk wat voedsel op de tafel werd gezet. Nu wisten we al dat het in de Bryce Canyon Lodge allemaal niet zo snel ging, maar zo traag....waarschijnlijk stond het al een tijdje te wachten, alles was ook niet overdreven warm. Dus, uiteindelijk stapten we om 0845 in de auto, en om 0850 stapten we er weer uit....ik was vergeten om m'n zoomlens uit de kamer te halen. Wij weer terug, even kijken in de kamer met een nieuwe key, maar daar was al niets meer....even gevraagd aan een van de meisjes die al met de kamer bezig was, en die vertelde dat alle vergeten of gevonden items naar de frontdesk werden gebracht. Nou, dat kwam goed uit, daar moest ik toch weer naar toe om de key terug te brengen, en toen ik daar aan kwam lopen zag ik de Canon koker al keurig achter de balie staan ! Pppfff, mazzel, ik heb dat ding juist zo hard nodig strakkies in Grand Teton en Yellowstone, heb nl, een paar afspraken met beren enzo...Anyway, ik was behoorlijk opgelucht ! Ik snap nog steeds niet, hoe we dat anderhalve kilo zware speelgoed over het hoofd hebben gezien...Zal de leeftijd wel zijn ( jaja, ik weet wat jullie denken...).
Vandaag dus een echte transportdag, eerst dezelfde weg terug over de #12, en dus weer door het tunneltje. Verder niet zo heel veel te beleven onderweg, wel een geel stuntvliegtuig op de foto kunnen zetten, en verder alleen maar zo snel mogelijk een flink eind in de richting van Jackson Wy zien te komen. En dat is gelukt, we zitten nu in Evanston.
Onderweg nog wel een paar leuke foto's kunnen maken, oa van de Bridel Veil Falls een aantal mile na Provo.
Het weer is de hele route prima geweest, veel zon en rond de 80 F. Het lijkt er nu op dat er misschien wel wat regen of onweer aan zit te komen, de lucht betrekt een beetje. We zien het wel.
Morgen dus naar Jackson en de Grand Tetons; we hebben 3 nachten in Jackson vastgelegd, dus de Tetons moeten we toch behoorlijk kunnen doorkruisen !
Stay Tuned !
Carin & Eric
Van Evanston naar Jackson, 9-6-2015
Na bijna een hele nacht regen was het vanmorgen droog en scheen er een lekker zonnetje toen we, na het ontbijt, in de Chevy stapten om de laatste iets meer als 200 mile naar Jackson te rijden. Rond 0900 uur reden we weg, omhoog naar het noorden over de #89, die, zo gauw je weer over de staatsgrens met Utah rijdt, ineens weer de #16 heet...En daarna weer de #89, als je weer Wyoming in stuurt...Snappie het nog, het blijft wel dezelfde weg.
We besloten om linksom Bear Lake te rijden, is wel 10 mile langer ofzo, maar je ziet dan weer eens iets anders als alleen maar heuvels met bosjes. En, je rijdt dan ook nog een paar mile door Idaho...Nou was dat voor ons geen reden om dit te doen, we zijn al vaker door Idaho gereden/gebivakkeerd, maar toch...Bear Lake is best een aardig meer, veel toerisme eromheen, en zelfs een paar strandjes voor de locals. Hier zagen we, met nergens een echt stuk kust binnen enkele honderden mijlen, zelfs een aantal witte pelikanen dobberen op het water van het lake (jajaja, echte pelikanen !).
Hierna werd de weg weer wat interressanter om te rijden, je merkt meteen dat je in berggebied komt. We reden ook een heel stuk langs de Snake River, die behoorlijk onrustig was, vol met bruin water.
Uiteindelijk bereikten we Jackson, de poort naar het Grand Teton NP. De zon scheen nog flink, maar over de bergen kwamen donkere wolken aanzetten. Het duurde echter tot een uur of 1730, voordat het begon te regenen, en het regende nog even flink door ook. Wel hebben we nog lekker een uurtje in het zonnetje voor onze cabin gezeten, voordat de regen viel.
Morgenochtend willen we bijtijds de Tetons inrijden....dus...
Stay Tuned !
Carin & Eric
Grand Teton NP, 10-6-2015
Vanmorgen zag de wereld er een beetje vochtig uit; wat laaghangende bewolking, geen regen (gelukkig), en het was nog niet echt warm.Eerst zelf maar een paar eieren gebakken voor ontbijt, en om 0810 zaten we in de auto om naar de Tetons te rijden. We reden Jackson uit, en binnen de paar mile die we moesten rijden naar de zuid ingang van het NP, zagen we de laaghangende bewolking verdwijnen en kwam de zon door ! Uiteindelijk kregen we, voordat we zelfs maar in het NP waren, de Teton Range Mountains in hun volle glorie te zien, en man, die zien er toch wel geweldig uit in de ochtendzon ! Boven een paar bergtoppen hing nog een wolkje, maar het kodakmoment was toch wel daar...
We reden het park in, richting de bergen, en de uitzichten waren prima. We besloten om eerst richting Jenny Lake te rijden, om daar de Lakeshore Trail vanaf het Jenny Lake visitor center tot aan de Hidden Falls en het boatdock te lopen. Voordat we daar echter waren, kwamen we het eerste wildlife al tegen; we spotten een vos die langs de weg van ons afliep. Even wat foto's maken, en nog wat verder kijken wat er te beleven viel. En, 1 minuut en 200 meter verder zagen we bij een aantal gebouwen van de Park Service een stuk of 4 jonge vosjes spelen ! En ja, ook hier waren de kodakmomenten niet van de lucht ! Een prima begin van deze dag !
Uiteindelijk bij Jenny Lake gekomen, en de trail gelopen langs het meer. Je kan natuurlijk ook met het bootje naar de overkant, maar kom op zeg, je moet er wel wat voor doen, dus stapten we de trail af, was maar een paar mile. Langs de trail hebben we ook van alles gezien, herten, vogels, we hebben nog een uitstapje gemaakt over de Moose Lake Trail (geen eland gezien in het kleine meertje !), en zo'n 20 minuten voordat we ongeveer richting de Hidden Falls klauterden kwamen we langs de trail een marmot tegen; het beestje zat iets weg te knagen, toen-ie ons hoorde ging-ie iets verderop op een grote kei liggen wachten tot we weer voorbij waren ! Kodakmomenten !
Hierna flink steigen op de trail naar de Hidden Falls, ook daar weer wat foto's gemaakt en uiteindelijk na in totaal bijna 3 uur bezig geweest te zijn naar het boat dock beneden gehiked en het bootje terug genomen naar de zuidkant van het lake en het visitor center (we zijn natuurlijk niet gek om weer terug te lopen, we wilden nog meer doen...).
Hierna even uitgerust met een sapje en wat energie opgepeuzeld, en daarna met de Chevy verder om de diverse andere look-outs, meren en hoogtepunten te bekijken. Her en der kwamen we Elks tegen langs de weg, en uiteindelijk zijn we aan de noordkant van het park bij de in/uitgang weer omgekeerd en weer op ons gemak teruggereden.
We zagen de donkere wolken al over de bergen komen, en rond 1545 uur begon het af en toe te druppelen, en vanaf 1600 uur begon het redelijk te regenen. We besloten het park uit te gaan, en alvast wat te gaan eten zodat we daarna nog konden proberen om via de weg langs Teton Village nog wat wildlife in de schemer te spotten. We reden rond 1815 uur Jackson uit, maar het regende nog steeds, en het leek niet minder te worden. Toch maar proberen , het meeste wildlife heeft een leren jas, en moeten toch ook gewoon eten...
We reden de Moose Wilson Road op, helemaal tot aan de parkingang, maar daar moesten we helaas omkeren omdat de weg afgesloten was.Deze gaat morgen weer open, we proberen het dan gewoon nog een keertje...
Al met al een prima dag, veel gedaan en gezien, en morgen nog zo een.....
Stay Tuned !
Carin & Eric
Grand Teton NP, 11-6-2015
Vandaag weer laaghangende bewolking toen we om 0845 het dorp uitreden, en hoe dichter bij de Tetons hoe mooier en beter het werd ! Uiteindelijk zou het een schitterend dag worden, tot nu toe (lokale tijd 1840) alleen maar zon en blauwe luchten met af en toe een sliertje bewolking gezien.
Vandaag hadden we niets speciaals op het programma, gewoon op ons gemak het park doorkruisen en hier en daar wat van de gebaande wegen afgaan en wat meer de bush in; nou is dat in de Tetons wat lastiger, maar er zijn wel een aantal asfalt en gravel weggetjes waar niet al teveel andere toeristen komen. Zo zijn we oa in het Tetons National Forest terecht gekomen, waar aan het eind van een gravelweg nog een primitieve campsite was. Vanaf hier had je ook een prima uitzicht op de Teton Mountains, alleen zit je er wat verder vandaan.
Natuurlijk vandaag ook her en der wildlife gespot, we zijn weer eventjes bij het vossenhol wezen kijken, en de donderstenen waren weer lekker aan het ravotten. Het hol ligt onder een veranda van een wat ouder gebouwtje, en toen we er aan kwamen was er eentje bezig om een losse plank nog verder af te kluiven en er bovenop te springen. Erg vermakelijk !
Verder hebben we natuurlijk diverse herten en pronghorns gezien, en ook een aantal vogels, waaronder enkele roofvogels, pelikanen en ander klein spul. Toen we rond 1600 uur terugreden over de Moose-Wilson Road kwamen we langs de kant van de weg in het bos nog twee elanden tegen; ze stonden zo dichtbij, dat ik ze niet helemaal op de foto kon krijgen ! De knapen bleven onverstoorbaar doorknagen van het frisse groen ! Ze stonden zo'n anderhalve meter van de auto af, eigenlijk veel tedichtbij, maar we konden nergens heen....
Vanavond gaan we tegen de schemering nog een rondje rijden, kijken wat dat oplevert...maar dat komt morgen wel op het blog.
Stay Tuned !
Carin & Eric
Van Jackson naar Yellowstone, 12-6-2015
Vanmorgen heerlijk in het zonnetje buiten op ons terras een boterham en jus d'orange/melk als ontbijt naar binnen gewerkt; hierna alles inpakken, en via de Wilson-Moose Road verlieten we Jackson, om naar Yellowstone te rijden. Gisteravond hebben we op deze weg nog verschillende elanden gezien, en bij een beverburcht waar we een tijdje hebben gestaan, hebben we een bever vlak voor onze neus een aantal pluimen riet af zien knagen en deze naar zijn burcht zien brengen. We zijn ook nog even de Tetons ingeweest, en daar hebben we verschillende herten en pronghorns gespot ! Het loont dus echt de moeite om 's avonds in de schemering rond te rijden !
Goed, we waren zo'n beetje aan het eind van de Wilson-Moose Road toen we een mannetjes eland in het water zagen staan. Nog niet eens in de Tetons en al beet !
Hierna zijn we weer dwars door het Teton NP gereden, omdat het zuiden van Yellowstone aan de noordkant van Teton NP grenst. Dus van het ene NP rij je het andere NP in.
Yellowstone blijft verbazen; het is nu de derde keer dat we in Yellowstone zijn, maar elke keer geniet je hier weer. Omdat we toch een beetje op tijd in West Yellowstone wilden inchecken, hebben we alleen nog maar het stukje vanaf de South Entrance, via West Thumb en Canyon Village naar Norris en Madison gereden, en alleen op de eerste stukken hebben we diverse "wonders of nature" gezien en/of omheen gewandeld.
De komende twee dagen doen we het nog een keer, en dan wat gerichter. Natuurlijk hebben we weer van alles gespot: bizons, herten, en de eerste grizzly. Was wel een eindje weg, maar we hebben een tijdje door de verrekijker naar het beest staan loeren. Hij (of zij) waggelde steeds verder de helling op, niets wetende van wat voor chaos het achterliet; de weg stroomde vol, en iedereen wilde weten wat er aan de hand was...Gelukkig hebben we de foto's nog....
Morgenochtend willen we vroeg op pad gaan (0600-0630) om te kijken wat we dan weer tegen gaan komen !
Stay Tuned !
Carin & Eric
Yellowstone, 13-6-2015
Vanmorgen om 0600 uit bed, broodje op en om 0650 reden we het Yellowstone NP in; en da's best vroeg voor ons doen ! Het werd uiteindelijk een prachtige dag, niet alleen wat betreft het weer, maar ook wat bertreft het diverse wildlife wat we gespot hebben.
Het begon allemaal met een overstekend hert (Elk), daarna ontdekten we weer een vossenhol (ditmaal onder een megakei langs de kant van de weg ),
en toen kwamen we, in willekeurige volgorde zwarte beren, bizons, herten, marmotten, ground squirrels, konijnen, raven, osprey's en nog meer van hetzelfde tegen. Natuurlijk ook de diverse natuurwonderen bekeken, en diverse hikes gedaan. We hebben vandaag, voor de kenners, alleen de bovenste loop van de "8" gereden, morgen doen we de onderste loop.
Het blijft een fantastisch park, en ondanks dat het zaterdag was, leek het ons niet zo druk in het park; en da's natuurlijk mooi meegenomen. We hebben lunch en diner in de verschillende lodges die we tegenkwamen, en uiteindelijk draaiden we om 2100 uur weer de parkeerplaats van ons hotel in West Yellowstone op....al met al een mega-lange dag vol met indrukken. En nu gaat het lampie uit....Vandaag dus alleen maar sfeerfoto's. Morgen weer een dag...
Stay Tuned !
Carin & Eric
Yellowstone, 14-6-2015
Vanmorgen maar eens uitgeslapen na de lange dag van gisteren; om 0800 de wekker, ontbijtje in the Three Bear Restaurant, in de auto en rond 1015 reden we Yellowstone in. Maar wat een verschil met gisteren zeg, het leek wel of iedereen een dagje Yellowstone kwam doen ! Tenminste, zo dachten wij erover, waarschijnlijk omdat we gisteren natuurlijk om 0700 uur het park inreden.
We zouden vandaag een stuk van het onderste deel van de "8" doen, en eigenlijk hoefden we niet verder als Old Faithful, omdat we morgenochtend dezelfde route terug nemen richting Jackson. Het gedeelte van West Thumb via Lake Village naar Canyon Village hebben we op de heenweg gereden, dus ook daar hoefden we niet perse meer langs.
Dus, we hebben zo'n beetje alles tussen Madison en Old Faithful gezien en bekeken, diverse geysers, de Grand Prismatic Spring, de Firehole Lake Drive en de Firehole Canyon Drive gereden, en natuurlijk Old Faithful zien spuiten...
In de Old Faithful Lodge hebben we nog een lunch genuttigd en hebben we in de schommelstoelen op de veranda gewacht en geschommeld tot-ie begon te doen wat-ie moest doen...en waar iedereen op stond te wachten. Wat we morgenochtend nog wel even gaan bekijken is het Black Sand Basin gebied en het Biscuit Basin gebied. Deze hebben we bewust overgeslagen, om dat morgenochtend in alle rust te doen.
Wildlife vandaag: tijdens het struinen langs het water ergens langs de Firehole Canyon Drive spotten we een slang van ongeveer 70 cm. Het was maar een dun, bruin ding, we denken dat het een Wandering Garter Snake is, maar...wie het weet mag het zeggen.
Verder natuurlijk bizons, herten en diverse vogels en ganzen. Geen beren vandaag, maar we waren ook al weer op tijd in het hotel (1600) en hebben nog wat huishoudelijke zaken gedaan (jaja , zondag wasdag ! - we kunnen weer schone sokken aan !).
Morgen dus terug naar Jackson, een scenic route door Yellowstone en de Grand Tetons !
Stay Tuned !
Carin & Eric
Van West-Yellowstone naar Jackson, 15-6-2015
Iets over 0800 reden we weg om nog eenmaal door Yellowstone te rijden; we zouden weer terug gaan naar Jackson en dat kan vanuit West Yellowstone eigenlijk maar op 1 manier, en da's door het NP. En dat is echt geen straf hoor, en terug naar de Tetons eigenlijk ook niet. We vertrokken met een zonnetje, maar hoe verder we afzakten richting Old Faithful, hoe dreigender de luchten werden.
Er viel echter maar een enkel druppeltje, dus de items die we gisteren (bewust) hadden overgeslagen, konden we vandaag zonder al te veel drukte bekijken. Natuurlijk weer her en der wat wildlife gespot, waaronder Bizons (als je geen bizons ziet in Yellowstone, heb je echt een oogprobleem !) en herten.
Uiteijndelijk reden we Yellowstone uit en stopten we bij de Headwaters Lodge Cabins at Flagg Ranch om iets te lunchen. Hierna reden we gewoon door over de John D. Rockefeller Jr. Parkway naar het Grand Teton NP.
Daar was sinds verleden week eigenlijk niets veranderd, we hebben weer de Wildlife Loop over de Jenny Lake Rd gereden, en kwamen een aantal flinke Bull Elks tegen. En ja, die zet je dan toch weer op de foto !
Verder zuidwaarts zijn we weer even wezen kijken of de vosjes nog thuis waren, en ook die waren nog niet verdwenen, dus daar ook nog wat megabytes aan besteedt.
Hierna werd het erg donker en begon het te donderen en uiteindelijk flink te regenen, dus we besloten om richting Jackson te rijden. We reden over de Moose-Wilson Rd, en daar kwamen we nog een eland tegen die de berg opging. Ook die is vereeuwigd op de gevoelig chip !
Het was al rond 4 uur, dus een mooie tijd om in te checken in het Painted Buffalo Motel. Strakkies nog even het dorp in om wat te eten, en we zullen nog wel wat soeveniertjes scoren. Morgen verder naar het zuiden richting het Rocky Mountain NP, maar eerst nog twee tussenstops in Rocksprings, en daarna door naar Steamboat, Co.
Stay Tuned !
Carin & Eric
Van Jackson naar Rock Springs, 16-6-2015
Er is er 1 jarig hoera, hoera .....Joehoe, Carin is jarig ! Iedereen bedankt voor de felicitatie's, de meeste hebben we gisteren al gekregen, maar dat komt omdat wij hier een uurtje of 8 achterlopen en we dus iets later aan het vieren zijn ! Maar ja, jarig of niet, we wilden vandaag toch in Rock Springs Wy uitkomen, omdat we onderweg zijn naar het Rocky Mountain NP in Colorado. En dat lukt eigenlijk niet in 1 dag (tuurlijk, alles lukt als je maar wilt, maar we hebben vakantie, weet je nog), vandaar dat we een tussenstop doen in "het grote niks". Want, wat is er nu te vertellen over de route van Jackson naar Rock Springs ? Eigenlijk niet zo heel veel, het eerste stukkie vanaf laten we zeggen Hoback Junction over de #191 South is wel mooi; je rijdt langs de Hoback River, door de bergen, en da's niet echt een straf.
Als je eenmaal door de bergen bent, begint de vallei en kijk je kilometers ver weg, aan de horizon zie je de weg verdwijnen waar je zelf op rijdt...en dat wordt een beetje saai na een uurtje of wat.
Gelukkig hebben we onderweg wel onze eerste Bald Eagles gezien, en ook een aantal Ospreys.
Verdere hebben we ergens in een local dinertje de lunch gebruikt, en waren we rond 1400 uur in Rock Springs. Zometeen eens kijken in het dorp (heeft toch nog zo'n 23000 inwoners) waar er een feestmaal te verkrijgen is (of een liquor-store !!!) en dan zullen we eens losgaan !
Morgen naar Steamboat Springs, of Steamboat zoals ze hier zeggen; daar beginnen gelukkig de Rockies weer, en zitten we tegen de westkant van het RMNP aan. Alleen dan nog even de Trail Ridge Road "pakken" (1 van de hoogste, zoniet de hoogste mountain road van de USA) en dan zitten we weer in Estes Park. Maar dat komt later allemaal...
Oja, nog vergeten te vertellen: gisteravond hebben we een mega onweersbui boven Jackson meegemaakt; we zaten te eten in een tent met terras (wij zaten binnen) toen het rond 1900 steeds donkerder werd. We hadden al wat regen en onweer gehad, maar dat was rond 1600, maar nu trok het helemaal dicht en begon het te bliksemen en te knetteren, niet normaal meer. Binnen no time kwam het hele volk van het terras naar binnen, want er kwam even een hoosbuitje over, inclusief donderslagen.... Gaaf man ! Naderhand op the Weather Channel zagen we dat er diverse "severe thunderstorm warnings" waren uitgegeven voor een groot gebied in het noord/mid westen. Zelfs een tornado warning ergens in Idaho...ook de eerste tropische storm van het jaar hing al in de Golf van Mexico, Tropical Storm Bill is-ie genoemd, en deze zorgde weer voor floodings in Texas. Als El Nino zoveel invloed heeft op het weer nu al, zal het wel een druk stormseizoen worden hier voor de rest van het jaar ! Moet je nog naar de States: hou er rekening mee !
Stay Tuned !
Carin & Eric
Van Rock Springs naar Steamboat Springs, 17-6-2015
Vandaag om half negen een ontbijtje weggewerkt en om kwart over negen reden we weg uit Rock Springs. Eerst een flink stukkie over de Interstate, niet onze eerste keuze, maar er is eigenlijk geen andere "beetje in de richting" route om uiteindelijk in Colorado uit te komen, zonder nog een keer een overnachting te moeten doen. Dus, blik op oneindig, cruise control aan, en een beetje rommelen aan de radio enzo...Uiteindelijk zijn we er ergens afgegaan, om een state route te pakken.
Deze was ook niet al te opwindend, we hadden nog het idee om ergens een forest road te nemen, maar die ene die we indraaiden zag er na 10 meter al zo slecht uit, dat we het niet gedaan hebben. Toch zijn we op een zeker moment Colorado ingereden, en, het zal wel tussen onze oren zitten, maar het zag er allemaal ineens veel beter uit ! De Rockies zagen we dichterbij komen, er groeiden weer bomen, we roken de stal ! Onderweg hebben we nog wat vogeltjes, een vogel op een ei, pronghorns en prairiehondjes gezien, maar dat was het wel.
Eenmaal in Steamboat rond 1430 maar ingechecked in the Nordic Lodge, een prima motel, en direct maar even het dorp verkend. Een erg leuk (ski)oord, met veel restaurantjes, eettentjes en winkeltjes. De temperatuur was nog erg goed zo'n 84 F.
Rond half 4 zijn we nog even bij een waterval in de buurt wezen kijken, een klein klimmetje omhoog, maar met die temperatuur best inspannend. Gelukkig was het uitzicht het waard, De Fish Creek Falls denderden naar beneden !
Straks lekker het dorp in en ergens wat eten, morgen over de Trail Ridge Road (volgens de locals hier ligt er nog behoorlijk wat sneeuw), en dan een paar dagen in Estes Park...
Stay Tuned !
Carin & Eric
Van Steamboat Springs naar Estes Park, 18-6-2015
Vanmmorgen weer eens om 0845 weggereden, en nadat we Steamboat uit waren, werd het meteen een stuk rustiger op de weg. Steamboat is een erg leuk stadje, we hebben er gisteravond heerlijk op een terrasje ( bij Carls ) gegeten, een echt goede Filet Mignon, en hij was heeeeerlijk ! Anyway, we reden al snel weer tussen de bergen, en in de verte zagen we de machtige toppen van de Rocky Mountains al glinsteren in het zonnetje;
uiteindelijk is het zo'n 78 F geworden, een lekker temperatuurtje. We reden de #40 gewoon af, en die ging uiteindelijk over in de #34, de Trail Ridge Road, dwars door het Rocky Mountain National Park. En lag er nog sneeuw ?
Ja, er lag nog behoorlijk wat sneeuw, bij het Alpine Ridge Visitor Center, bijna helemaal op het hoogste punt van de Trail Ridge Road, lag nog een muur van meer als een meter sneeuw ! Natuurlijk waren er ook stukken die al helemaal sneeuwvrij waren, maar hele plakken met diepe sneeuw lagen nog her en der langs de weg.
De Trail Ridge Road is een machtige weg om te rijden, je moet alleen geen hoogtevrees hebben. Je rijdt soms op enkele tientallen centimeters langs onwijze afgronden, zonder dat er een vangrail oid tussen zit ! De uitzichten zijn natuurlijk fantastisch, je kijkt bijna op de bergen om je heen, in plaats van er tegen aan. En da's best een leuk gezicht.
Beneden in het park hebben we nog wat Bighorn Sheep gezien, verder veel herten (Elk) en wat ground squirrels. Onderweg ook nog een marmot weg zien lopen, maar geen fotootje van kunnen maken.
Na het inchecken zijn we het dorp ingeweest, en hebben wat gegeten bij een tent, waar we 5 jaar geleden ook al eens geweest waren; het eten was nog steeds goed, het duurde alleen wel wat lang voordat er wat op je bord lag. Nadat we nog even door het dorp gelopen hadden, reden we terug naar de lodge, en het eerste wat we zagen was een vosje die lekker op een grote kei lag/zat, achter onze lodge. Hij werd wel een beetje gepest door een ekster, die continue in zijn lijf zat te pikken, dus uiteindelijk had-ie het wel gezien en taaide-ie af...
Morgen gaan we het NP maar eens in, kijken wat we allemaal tegenkomen....
Stay Tuned !
Carin & Eric
Rocky Mountain NP, 19-6-2015
Weer wakker geworden met het zonnetje in de ogen; om 0730 eruit, boterhammetje met nutella en glaasje jus en melk op onze veranda, en hup, het Rocky Mountain NP in !
Beregoed weer (misschien wel te goed!), en we hadden verzonnen om eerst naar de Bear Lake area te rijden. Het was nog vroeg, dus we hoopten dat we daar wel een parkeerplekkie konden vinden. Het leek nog erg rustig in het park, maar een aantal parkeerplaatsen langs de diverse trailheads stonden toch al behoorlijk vol met autos. Vanaf de ingang van het park (de westingang) is het een klein halfuurtje rijden naar Bear Lake. Toen we er aankwamen , was er nog voldoende plaats om te parkeren, maar het liep wel heel snel vol. En, eigenlijk is dat ook meteen het probleem van dit NP; er zijn te weinig parkeerplaatsen bij de diverse bezienswaardigheden. Voor campers is er al helemaal geen plek, die mogen het laatste stuk naar Bear Lake niet eens rijden, die moeten ver van Bear Lake parkeren en op de shuttlebus stappen. In ieder geval hebben wij eerst de hike rond het meer gedaan, is een redelijk simpele wandeling, niet al te veel hoogteverschil en met een klein uurtje heb je deze gedaan. Bear Lake is best een aardig meer, maar, we hebben ook mooiere gezien hoor.
Na het rondje Bear Lake besloten we een wat stevigere hike te doen naar de Alberta Falls; ook niet zo geweldig moeilijk, maar wel een kuitenbijtertje. De waterval zelf is een aardig ding, gelukkig was-ie goed gevuld (er komt nog steeds heel veel smeltwater van de bergen) en bulderde-ie er vrolijk op los.
Toen we na een anderhalf uur weer bij Bear Lake terug waren, vonden we het tijd om nog een hike te doen: we besloten om een korte hike te doen, naar Nymph Lake. Een leuk meertje, maar wel eentje die 90 meter hoger ligt als waar je de trail start ! En op een afstand van nog geen kilometer betekent dat dat je continue omhoog loopt; met een temperatuur die boven de 80 F lag, is dat best wel een lastige. Terug is in ieder geval een stuk makkelijker !
Het was inmiddels half twee geworden, en we besloten om nog even in het visitor center te kijken, en dan naar de lodge te gaan om wat te snacken, en even bij te komen ( het is nog steeds vakantie!). We willen vroeg gaan eten in het dorp, rond 1700, zodat we daarna direct weer het park in kunnen en we proberen nog wat Elks te spotten vanavond tegen de schemer.
Stay Tuned !
Carin & Eric
Rocky Mountain NP, 20-6-2015
Vanmorgen hetzelfde ritueel als gisteren; opstaan, boterhammetje nutella, melk en jusje, 0845 in de auto. We reden eerst naar de Alluvial Falls die langs de Old Fall River Road liggen. Deze weg is na een paar mile afgesloten, maar het watervalletje ligt nog voor de afsluiting. In 1982 is er hier een grote overstroming geweest, en het hele gebied ligt bezaaid met grote en kleine rotsblokken. De oorspronkelijke trail is ook helemaal verdwenen, je moet nu maar een beetje gokken hoe je het beste bij de waterval kan komen. Natuurlijk namen we eerst een verkeerde route, kwamen wel bij de waterval uit maar konden er geen goed zicht op krijgen. Dus maar weer teruggeklauterd en via de andere kant geprobeerd. Dit ging net zo lastig, maar uiteindelijk hadden we goed zicht op het dingetje.
Hierna reden we richting Moraine Park, om te kijken of er iets te beleven was bij de trailheads naar Cub Lake en Fern Lake. Het was ondertussen rond tien uur, en bij de eerste trail naar Cub Lake was er geen parkeerplaats meer te krijgen. Dus door naar naar Fern Lake, over een paar mile gravelweg, maar helaas, ook hier geen plekkie om het blik te stallen. En om 'm ergens illegaal langs de kant te zetten is niet zo handig, je kan een ticket krijgen en het hele spul kan weggetakeld worden, dus dat hebben we maar niet gedaan. We besloten om de route langs de westkant van het NP te rijden, en zo kwamen we bij Lilly Lake uit. Hier hebben we de trail rondom het meertje gelopen, niet erg inspannend, maar met een temperatuur van boven de 84 F wordt alles al een stuk lastiger. In/op Lilly Lake spotten we een stel ganzen met een paar hele kleine pluizebol-jonkie's, en we hebben een bever gespot. Zeer opmerkelijk, want zo midden op de dag een bever voorbij zien zwemmen is niet zo gewoon.
Hierna zijn we nog doorgereden naar Meeker Park en Wild Bassin, maar het was al een uur of twaalf, erg warm en we kregen trek, en besloten naar Estes Park terug te rijden. En wat een zooitje in dat dorp zeg, een grote file optocht ! Er schijnen toch behoorlijk wat mensen op het Irish Festival af te komen wat dit weekend aan de gang is. Dat verklaarde natuurlijk ook meteen die kerels die we in rokjes voorbij hebben zien lopen, dat waren kilts...Vanaf een terrasje waar we wat mexicaanse snacks naar binnen hebben gewerkt, hebben we een aantal opmerkelijke figuren voorbij zien komen.
Net als gisteravond willen we ook vanavond weer het park in, als we net zo veel herten zien als gisteren, dan gaat dat allemaal best goed komen ! Onderstaande foto's zijn dus van gisteravond...
Morgen vertrekken we hiervandaan naar Denver, om de twee laatste dagen van deze trip vol te maken.
Stay Tuned !
Carin & Eric
Van Estes Park naar Denver, 21-6-2015
Vanmorgen lekker uitgeslapen tot 0830, de routine van de vorige 2 dagen weer gevolgd (boterhammetjes nutella, jus/melk in de zon op de veranda), auto inpakken en daarna toch nog stiekum even het RMNP in ! Nou ja stiekum, de jaarpas is nog tot eind mei volgend jaar geldig, maar we wilden toch even kijken of de Bighorn Sheep's die we gisteravond op de top van de berg hebben zien staan misschien toch nog even naar beneden waren gekomen.
Nou, dat waren ze dus niet, dus hebben we nog een klein rondje gemaakt over de Old Fall River Road, en zijn we daarna het RMNP uitgereden over de #34.
We reden een steendruk Estes Park uit, vandaag was de plaatselijke marathon, overal politie en wegafsluitingen, maar er wilden meer mensen het dorp in dan eruit, dus we konden toch redelijk doorrijden. De #34 gaat vanaf Estes Park door de Big Thompson Canyon, je rijdt daar tussen een stel massief granieten wanden (in ieder geval het laatste stukje), en da's niet verkeerd hoor.
Het zag er allemaal wel iets "overstroomder" uit, ze waren ook duidelijk bezig om de loop van de rivier een beetje op te knappen en op te ruimen. Bij Loveland hebben we nog gekeken of er iets te zien was van de bosbranden waar we toen mee te maken hadden, maar daar is weinig van terug te zien.
De weg naar Denver is verder gewoon een weg, veel bebouwing, je rijdt door de voorsteden die uiteindelijk overgaan in Denver zelf. We reden direct naar het Hampton Inn bij het Conference Center, middenin Downtown Denver, vlak bij de 16th Street Mall.
Parkeren is een drama in Denver, net zo duur als in Amsterdam, dus we hebben de Chevy maar door de Valet-parking service van het hotel laten ophalen; geen idee waar-ie is, maar als we bellen staat-ie met een kwartier voor de deur van het hotel....zeggen ze....of er staat helemaal niets en dan hebben we wat uit te leggen bij de Alamo ! We zien wel...
Morgen nog een daggie downtownen, en dinsdag aan het begin van de avond naar Denver International Airport....
Stay Tuned !
Carin & Eric
Denver, 22-6-2015
Uitgeslapen ! Lekker tot 0900 op 1 oor gelegen, omdat we tot 1000 konden ontbijten, en da's best wel weer eens lekker. Morgen nog zo'n ochtend ! Goed, om 1015 liepen we de stad in, (ons hotel, de Hampton Inn & Suites Convention Center, ligt op Welton 15th), om eerst even bij de grote blauwe beer te kijken die tegen het Convention Center staat aangeleund. T'is een enorm beest, van plastic, geen idee wat de betekenis ervan is, maar wel grappig om wat domme foto's te maken !
Hierna zijn we naar de 16th Street Mall gelopen, om op de gratis pendelbus te stappen, die heen en weer rijdt over 16th Street. We besloten om bij het Commons Park uit te stappen (het noord/westelijke eindpunt), en daar eens een rondje te lopen. Park is niet echt opzienbarend, maar we kwaen wat vechtende eekhoorntjes tegen, en da's altijd leuk. Hierna weer terug, via Union Station (is geen station meer, maar een hotel - wel een mooi gebouw).
Hierna weer op de shuttle gestapt en naar het andere eindpunt geshutteld, het Civic Center, met het State Capitol en het City County Building. Ook een klein parkje ertussenin, gras en wat bomen, en wat standbeelden en monumenten. Het begon al weer lekker warm te worden , 80 F en erboven, en we zwaaiden een taxi naar ons toe om ons naar de Denver Zoo te laten taxien...De Denver Zoo is niet zo heel erg groot, maar je kan er toch wel een paar uurtjes doorbrengen. Nu vinden wij dierentuinen eigenlijk de meest slechte plek om dieren te zien, maar helaas is het voor sommige soorten de enige manier om te overleven...en dat komt door ons mensen... Toch ons wel vermaakt daarzo, en rond 1600 zijn we teruggetaxied...
We hebben de avond afgesloten bij de Cheesecake Factory, lekker gegeten en als toetje natuurlijk een....ijsje ! Carin vond een stuk cheesecake te machtig, dus die bestelde maar een ijsje, en ik, ik nam natuurlijk een stuk Key Lime cheesecake ! Maar ik had een betere keuze gemaakt, kwam er een mega-ijsje op tafel te staan !!!
Morgen dus uitchecken en inchecken, de vlucht lijkt rond 1740 op tijd te vertrekken naar IJsland...
Ik probeer woensdag of donderdag het laatste verhaal te plaatsen over de vlucht...
Stay Tuned !
Carin & Eric
Denver, 23-6-2015
Vanmorgen weer uitgeslapen, en om 1030 uitgechecked; we hadden nog een paar uur te besteden, voordat we rond 1400 de auto weer wilden inleveren en we ons gereed zouden gaan maken voor de vlucht van 1720 naar IJsland. We besloten om nog eens bij het Rocky Mountain Arsenal National Wildlife Refuge te gaan kijken, een groot natuurgebied tussen Denver en de internationale luchthaven. Er zijn hier wat trails uitgezet, oa rondom wat vijvers, en je kan er goed vogels en prairiehondjes spotten. Het is verder niet zo'n heel interressant gebied, maar de temperatuur was goed ( 90 F ), en om alleen maar in of door de stad te lopen is ook zo wat... We reden eerst naar de ingang die we jaren geleden ook hadden gebruikt, maar deze was inmiddels gesloten en we moesten naar de andere kant rijden, waar een nieuw visitors center was gebouwd. We zagen dat naast het gebied ook een nieuw sportstadion was gebouwd , en dat allemaal binnen 5 jaar.
We hebben op ons gemakkie een rondje gelopen in de volle zon, enkele vogeltjes gezien, maar na anderhalf uur hielden we het voor gezien en reden we naar het vliegveld. De temperatuur bleef hoog, maar het leek wel of er een hele laag smog over de stad kwam te liggen, alles werd wazig en heiïg in de verte. Zelfs de Rocky Mountains, die in de verte altijd goed te zien zijn, waren deze keer niet te onderscheiden.
Na het inleveren van de auto en het inchecken hebben we in de lounge van United Airlines onderuitgezakt met wat hapjes en drankjes zitten wachten tot het tijd werd om naar de gate te gaan. Precies op tijd ging het boarden van start, en steeg de speciale noorderlicht uitvoering van Icelandair op...
De vlucht verliep rustig, om 0630 lokale tijd waren we op een 8 grd warm (of koud) Kevlavik. We hadden een klein uurtje voordat de vlucht naar Amsterdam zou boarden, en we besloten om een ontbijtje in de Saga lounge te pakken. Hierna door naar de gate, en boarden maar....Ook deze vlucht verliep soepel, en om 1230 ofzo waren we op Amsterdam. Helaas, einde vakantie; weer eentje die we bij kunnen schrijven, met veel nieuwe en andere indrukken !
Iedereen bedankt voor de reakties en opmerkingen, en over een aantal weken ( of langer...) zal ik ook de website ( www.ericencarin.nl ) wel weer eens opgefrist hebben met nieuwe foto's en alle routes. Neem dan gerust een kijkje !
Carin & Eric