Yukon 2018 - Blog (originele blog op ericencarin.reismee.nl)


Onderweg naar de Yukon, 7-6-2018

Vanmorgen om 0410 ging de wekker; wat een waardeloze tijd, veel te vroeg ! Maar het was voor een goed doel, want om 0445 stonden Jan & Anneke voor de deur om ons naar Schiphol te brengen. Alles ging voorspoedig, en een klein uurtje later leverden we de koffers in voor de vlucht naar Frankfurt. Alles werd doorgelabeld tot aan Whitehorse toe, alleen in Vancouver even de koffers oppikken en daarna weer op de transit band gooien. Vertrek vanaf Amsterdam keurig op tijd, aankomst Frankfurt effe later, en vertrek naar Vancouver stond gepland op 1330.

Alles leek prima op tijd te gaan, totdat er werd omgeroepen dat het vliegtuig naar Vancouver "kapot" was en niet gerepareerd kon worden. We moesten van gate 22 naar 23, daar stond een 747 klaar die naar Teheran zou gaan om 1400 uur, maar die mensen werden eruit gebonjourd, onze bagage zou overgezet worden van de ene 747 op 22 naar de 747 op 23, en dat zou een uurtje duren. Dus, vanaf Frankfurt gaan we waarschijnlijk weg met ruim een uur vertraging...Nou, dat werden dus ruim 100 minuten vertraging.10 over drie stegen we uiteindelijk op.De vlucht zou wel wat sneller uitgevoerd worden, en zou nu ipv 9 uur 50 minuten ongeveer 9 uur en 30 minuten duren.Hopen maar dat we de vlucht naar Whitehorse nog kunnen nemen op de geplande tijd.

En dat lukte gelukkig, We hadden tijd genoeg op Vancouver om door de douane te gaan, de koffers op te pikken, deze weer op de transitband te gooien en naar de gate voor de vlucht naar Whitehorse te lopen...

Het vluchtje naar Whitehorse duurde ook zo'n 90 minuten, en nu, ongeveer 2130 lokale tijd (0630 NL tijd) zitten we te suffen in het Best Western van Whitehorse...het lampje gaat uit, de gordijnen dicht en de oogjes toe...nog geen foto's, dat maken we morgen wel weer goed !


Stay Tuned !

Carin & Eric


Whitehorse, 8-6-2018

Natuurlijk waren we vanmorgen al redelijk vroeg wakker, zo rond 0545 uur, maar we besloten om toch maar even te blijven soezen na de lange dag van gisteren. En, we konden pas ontbijten vanaf 0700 uur, en we hadden nog geen zin om hier in het dorp wat te ontbijten. Dus, om 0701 stapten we de ontbijtzaal in en begonnen we met het eerste stevige ontbijt van deze vakantie: pancakes voor Carin, en een 3 egg omelette met ham/kaas/ui compleet met toast en hash browns voor mij. Carin had bacon bij de pancakes en die kreeg ik er ook bij...we konden waarschijnlijk wel de hele dag vooruit op dit maaltje !
Het zonnetje begon een beetje te schijnen, en we besloten om na het ontbijt direct maar eens door Whitehorse te wandelen. We liepen naar de Waterfront Walkway langs de Yukon River, en we spotten eigenlijk direct al een paar bevers en een vosje aan de overkant van de rivier. Dat was al lekker beginnen !

We hebben de hele walkway afgelopen, tot aan het SS Klondike, een oude rivier radarboot. Het rad zit aan de achterkant, en in de vroegere jaren vervoerde de boot gereedschap naar de mijnen en bracht het goud terug. Hierna zijn we teruggelopen naar het hotel en hebben we een taxi genomen naar het vliegveld om de rental car op te gaan halen. We kregen een zwarte Chevrolet Equinox 4x4 mee, ongeveer 38000km erop, en je kon goed zien dat-ie al z'n hele leven hier op de gravelwegen had rondgecrossed. Als wij er per ongeluk een krasje op maken zal dat niemand opvallen, er zitten er genoeg op (gelukkig wel kleine, het lijkt wel of deze auto ooit door een wasstraat met zand is gereden ofzo).
We reden eerst naar de lokale Walmart om het eea aan eten en drinken in te slaan, en wat andere attributen die we denken nodig te hebben (koelbox, microvezeldoekjes en ruitenschoonmaakspray). Toen we wegreden hoorden we op de lokale radio dat er op de Hamilton Boulevard een grizzly rond zou struinen en dat mensen moesten binnenblijven; wij op de map kijken, en richting de Hamilton Blvd ! Op ons gemakkie rondgereden, maar helaas niets gezien...Hierna zijn we naar de Miles Canyon gereden, een mooi stuk van de Yukon River die een diep uitgesleten canyon heeft achtergelaten.

Met een heerlijk zonnetje hebben we de trail langs de rivier gelopen, en het is inderdaad een mooi gebied. De Yukon River was erg vlak en prachtig blauwgroen. Er kwamen helaas steeds meer wolken en het werd donkerder en donkerder, en uiteindelijk hoorden we de onweersbui echt aankomen, het donderde al in de verte. We besloten terug te gaan naar de parkeerplaats, en een paar minuten voor we bij de auto kwamen begon het te druppelen, en toen we eenmaal in de auto zaten begon het door te regenen. Maar, we hebben een mooie wandeling gemaakt ! Omdat het er naar uit zag dat het nog wel even zou blijven regenen besloten we naar het hotel te gaan. Even douchen en ons gereed maken voor het dinner...Na de nachos, de burger en de sandwich hebben we nog een rondje aan de andere kant van de Yukon River gereden. Een mooie, slingerende gravelweg over enkele heuvels, tussen de bomen door en geen mens gezien.
Morgen gaan we onderweg richting Carmacks...

Stay Tuned !

Carin & Eric


Van Whitehorse naar Carmacks, 9-6-2018

Weer om 0700 uur aan het ontbijt, het was een beetje bewolkt maar (nog wel) droog. Rond 0815 waren we uitgechecked en verlieten we Whitehorse voor een betrekkelijk korte rit naar Carmacks over de Klondike Highway. We hadden dus de tijd, was iets van nog geen 200 km, over een geasfalteerde weg. Natuurlijk zijn bijna alle zijwegen en weggetjes wel van gravel, maar dat mag de pret niet drukken, toch ? Met zo af en toe een spatje regen, en zo af en toe felle opklaringen, was het geen verkeerd ritje.

Onderweg kwamen we langs diverse meren, oa Lake Laberge, Fox Lake, Braeburn Lake en Twin Lakes. Natuurlijk overal even van de weg af en her en der even kijken en genieten. En fotootjes maken ! Bij Braeburn in het beroemde giant cinnamon rolls restaurant hebben we een mega sandwich op en wat gedonken. Daarna door en uiteindelijk in Carmacks terecht gekomen, een dorp met tien huizen, 300 inwoners verspreid over weet ik veel hoeveel hectare, een tankstation, een hotel, een brug over de Yukon River en een restaurant.

We besloten om eerst door te rijden naar 5 Finger Rapids, ongeveer 25 km ten noorden van Carmacks. Dit is een vernauwing in de Yukon River, met enkele kleine eilandjes/rotsblokken in het water, waardoor het water meer snelheid maakt en het er wat spectaculairder kano'en is. Om op het platform bij de rivier te komen moet je ongeveer 220 traptreden naar beneden, en nog 2 kilometer lopen. Het was lekker weer toen we eraan begonnen, de Rapids zijn wel geinig om te zien, maar toen we terug liepen betrok de lucht, we hoorden een donderslag en de regen begon met bakken uit de lucht te vallen ! Er was even een buitje over de berg gekomen ! Gelukkig waren we al halverwege de trap omhoog, dus even een sprintje getrokken en een beetje nat de auto ingedoken ! Vandaag de beenspier oefeningen weer gedaan...

Het bleef nog wel even doorregenen, dus zijn we terug gereden naar Carmacks, hebben ingechecked en een biertje gedronken in de lounge naast het hotel. Zometeen gaan we wat eten en lopen daarna nog een rondje langs de Yukon River.

Morgen gaan we onderweg naar Keno City, een lekker stukje rijden over de Silver Trail. Kijken wat dat weer gaat worden, als alle 40 inwoners daar thuis zijn zal het wel een te gekke boel worden !

Stay Tuned !

Carin & Eric


Van Carmacks naar Keno City, 10-6-2018

Voor deze ochtend hadden we de wekker gezet, 0700 uur zou-ie afgaan, en dat deed-ie ook. We hadden gisteren al brood en melk gehaald, dus vandaag hadden we boterhammen met nutella voor het ontbijt ! Het enige tentje waar je hier kan ontbijten zit bij het hotel, zijn we gisteravond geweest, maar was niet zo uitnodigend. De spare-ribs waren wel aardig, maar de lasagna was een beetje heel erg heet (waarschijnlijk te lang in de oven en/of magnetron gestaan) en smaakte naar plastic of rubber. En, het voorgerecht kwam tegelijk met het hoofdgerecht, waarschijnlijk een plaatselijke gewoonte !

Dus, na de boterhammen reden we rond 0830 weg, over de #2 North richting Yukon Crossing en Pelly Crossing. Bij deze twee kleine stopplaatsen kan je tanken en in het tankstation kan je diverse etenswaren en allerhande zaken die je evt. nodig zou hebben aanschaffen. Crossing betekend ook dt je een rivier over gaat, dus er is bij allebei een brug over de rivier. Hierna sloegen we af om over de #11 East naar Mayo en Keno City te rijden. We hadden het idee om in Mayo wat te lunchen, maar helaas, de Burger Shack was gesloten (en ging waarschijnlijk nooit meer open) en de pizzaboer had er ook al de brui aangegeven. Allemaal volgens het meisje wat ons hielp in de enige supermarkt in het dorp. En, vertelde ze, dat de pizzaboer ook een restaurantje in Keno City had (het enige restaurant in Keno City) en dat dat dus ook gesloten was. Dussuh...geen pizza vanavond ! Helemaal niks vanavond als we pech hadden ! We zouden wel zien...

Na Mayo reden we de Silver Trail op, een onverharde weg van zo'n 40 km tot aan Keno. Redelijk te doen, sommige stukjes wat minder, maar niet echt problematisch. Onderweg zo hier en daar wat regenbuitjes gehad, maar de weg bleef redelijk begaanbaar. Uiteindelijk in Keno aangekomen, en wat een dorp is dit zeg ! Er schijnen in de zomer 29 mensen te wonen, en in de winter 14 (aldus een man uit Texas die we spraken). Of dat waar is, geen idee, maar heel veel is het hier niet. We zijn even in het Mining Museum geweest, was niet erg druk daar trouwens, wel leuk om even het eea uit de oude tijd te bekijken. Hierna hebben we iets gedronken in het Sourdough Cafe, en hebben we nog een klein rondje gelopen. Gelukkig hebben we ook nog wat kunnen eten, in het Keno City hotel konden we kiezen uit een soort pasta soep, een beef stew potje en ook konden ze grilled cheese sandwiches maken ! Nou, doe maar die maar dan !

Na het eten zijn we 's avonds nog even de berg op gereden, richting de signpost; da's ongeveer 10 km, maar halverwege zijn we omgekeerd omdat de weg te slecht werd. Wel hebben we een eland-kalfje gezien, deze sprong met rubberen poten van de weg meteen het struikgewas in. Ook zijn we op een andere weg nog enkele sno-shoe hare's tegengekomen, en drie porcupine's (stekelvarkens).

Al met al weer een leuke dag geweest ! Geen internet, geen wifi, geen tv, geen radio, helemaal niks hier. Morgen in Dawson zullen we dit stukje met de foto's wel weer online zetten.

Stay Tuned !

Carin & Eric


Van Keno City naar Dawson City, 11-6-2018

Vanmorgen schoven we de gordijnen open en de dag zag er grijs uit en het miezerde een beetje. Na weer een ontbijtje met boterhammen en nutella pakten we alles in en verlieten we het Silvermoon Bunkhouse in Keno City rond 0815 uur om weer terug te rijden over de 40 km lange onverharde Silver Trail richting Seward Junction. Af en toe regende het, af en toe miezerde het, af en toe was het droog en heel af en toe kwam de zon even door. Onderweg hebben we niet zo heel veel gezien, laaghangende slierten bewolking voor de bergen, een paar sno-shoe Hare's die in de berm weghuppelden, en een stel herten.

We spraken met een man die ook in de Silvermoon Bunkhouse overnachtte, en die vertelde dat het wildlife hier een stuk schuwer is als bijv. in BC en Alberta; er zijn te weinig mensen die ze tegenkomen, en de meeste die de beestjes tegenkomen zijn jagers, en daar houden ze dus niet van... Snap ik.

Door al het slechte weer en de onverharde weg zag de Chevrolet er niet meer uit, van boven tot onder zat-ie goed onder de modder...wel leuk !

Nadat we de Seward Junction voorbij waren reden we verder over de Klondike Highway #2, voorbij het kruispunt met de Dempster Highway, naar Dawson City. Onderweg nog een lunchstop gemaakt bij de Moose Creek Lodge, ergens rond 1200 uur, dus dat kwam precies goed uit. Breakfastkaart werd net omgeruild voor de lunchkaart, en na een beef/vegetable soup, een Honey Ham sandwich en een grilled cheese sandwich reden we de laatste 120 km. naar Dawson.

Rond 1545 waren we in Dawson en checkten in bij het Eldorado Hotel. Meteen even rondgelopen door het plaatsje, maar het miezerde nog steeds en het was eigenlijke een flinke modderzooi buiten, besloten we om terug te lopen naar het hotel. We hebben wel even een blik op de diverse gekleurde, oude huizen geworpen, en het zag er, ondanks de miezer, best leuk uit allemaal. We komen na Eagle Plains toch weer terug in Dawson, en dan voor 2 nachten, dus het dorp verkennen we dan wel helemaal. En...natuurlijk gaan we dan lid worden van de Sour-Toe club !

Internet is hier niet zo denderend, gelimiteerd tot 250MB per dag, dus we proberen in ieder geval de verhaaltjes te posten, en als het lukt ook de foto's. Hoe het internet morgen in Eagle Plains is, geen idee, maar het lijkt wel hoe noordelijker, hoe slechter ! Gisteren in Keno hadden we helemaal niets...

Stay Tuned !

Carin & Eric


Dempster Highway - Dawson-Eagle Plains, 12-6-2018

Vroeg op, om 0600 uur ging de wekker en om 0630 zaten we te ontbijten in de Bonanza eetzaal van het Eldorado. Daarna de auto weer volladen, uitchecken en on the road again ! Ver kwamen we niet want we moesten eerst tanken, en om zonder benzine op de Dempster Highway te zitten was geen aantrekkelijk vooruitzicht. Dus volgooien maar, en gaan ! Het zou een betere dag worden als gisteren, misschien nog her en der een buitje, maar de zon was al flink aan het schijnen en de lucht leek helder te worden.
Net na het vliegveld van Dawson City moesten we al weer vaart minderen, er zat iets op de weg, en toen we dichterbij kwamen zagen we dat het een lynx was! Ik was nog aan het prutsen met m'n camera, dus snel van lens gewisseld en een paar foto's genomen. De lynx was ondertussen toch maar van de weg gelopen, we kwamen toch te dichtbij. Wow, zo maar een lynx ! Die hadden we nog niet op ons lijstje staan tijdens 20 jaar USA en Canada trips ! De foto's hadden beter gekund, maar ja, wat wil je zo om 0815 's ochtends...

Hierna was eigenlijk de dag al goed, dus toen we even later de Dempster Highway opdraaiden hadden we geen verwachtingen meer. Het eerste stuk over de gravel weg van ongeveer 70 km. bracht ons bij het Tombstone Interpretive center. Hier hebben we even binnen gekeken, een rondje buiten gelopen en even met een motorrijder staan praten die ook naar Eagle Plains ging. De zon en heldere luchten waren even verdwenen, het miezerde en was grijs tussen de bergen en met 6 graden was het wel frisjes.

Dit regenachtige weer hield nog eventjes aan tussen de bergen, we hebben zelfs de 2 graden aangetikt in de regen en de wolken, maar hoe verder we op de Dempster reden, hoe beter en zonniger het werd. Langs de Dempster zagen we eerst zo af en toe een Snowshoe-hare de berm induiken, en op een gegeven moment zagen we een aantal Dall's sheep een berghelling op klauteren. Na wat foto's reden we verder, en na twee bochten zagen we een grizzly rondbanjeren. Natuurlijk moest deze ook op de foto ! Wat een wildlife toch weer, en dat voor 1200 uur in de middag ! Hierna kwamen we uiteindelijk nog een zwarte beer tegen, die liep ons tegemoet midden op de weg, en we hebben nog een eland zien oversteken. Ook daar hebben we foto's van, allen van wat grotere afstand omdat het beestenspul toch schuwer is en snel de bossages in duikt.

De uitzichten op de Dempster waren fantastisch, sneeuwgekapte bergen, golvende vlaktes en wild stromende rivieren en beken, en dat onder een blauwe lucht met her en der wat witte wolken. Bij een ander uitzichtpunt kwamen we dezelfde motorrijder tegen waar we eerder mee gesproken hadden, hij had ons al eerder ingehaald, maar had geen wildlife gezien. Twintig minuten later kwamen we die motorrijder weer tegen, alleen lag z'n motor ondersteboven en in puin, gelukkig had-ie zelf niets (behalve rugpijn). Hij was onderuit gegaan in een redelijk met modder bedekte bocht van de Dempster. Er stonden nog een paar anderen bij, die hebben 'm in een busje meegenomen naar Eagle Plains. Zijn motor is achtergebleven naast de weg, daar was niet meer op te rijden ('s avonds hebben we hem nog gesproken en met hem gegeten, hij is gechecked in de eerstehulp post hier in Eagle Plains, het ging allemaal wel aardig met hem, hij kreeg last van spierpijn en werd stijf en stram. Hij zal het eea moeten regelen voor transport terug naar Dawson).
Uiteindelijk zijn we rond 1715 na bijna 400 km gravelweg bij Eagle Plains aangekomen, een motel/tankstation/camping/restaurant in the middle of nowhere. Geen internet, geen mobiel bereik, lekker rustig. We hebben maar weer afgetankt, wat gedronken, wat gegeten, even buiten gewandeld, weer wat gedronken, en nu wordt het tijd om naar bed te gaan. Morgen weer dezelfde weg terug naar Dawson !
Geen internet hier, dus dit verhaaltje zal wel weer gepost worden in Dawson.

Stay Tuned !

Carin & Eric


Dempster Highway - Eagle Plains-Dawson, 13-6-2018

Na een lekker biertje en een colaatje gisteravond lagen we om 2300 uur in de volle zon op bed; de zon wilde maar niet ondergaan, hij bleef in de kamer schijnen (en de gordijnen zijn hier bijna nergens verduisterend !) maar slapen ging best ! Om 0700 er weer uit, om 0730 ontbijt en rond 0815 draaiden we weer de Dempster Highway op, nu om de route van gisteren in omgekeerde volgorde te doen. Verder noordwaarts zou kunnen, maar dat zou ons nog minstens drie tot vier dagen kosten, en die tijd hadden we helaas niet.
Het zonnetje scheen lekker, maar we zagen wel al bewolking ontstaan, en die werd in de loop van enkele uurtjes steeds dikker en uiteindelijk hebben we de zon pas weer gezien in Dawson. Onderweg zo af en toe wel wat druppeltjes gehad, maar pas op het eind een flinke bui. Waarschijnlijk had het op de Dempster afgelopen nacht al flink geregend, er waren enkele stukken (van een paar kilometer) die compleet modder waren geworden; en da's geinig als je daar doorheen moet rijden, je auto ziet er dan niet meer uit !

In ieder geval ging het allemaal goed, behalve mbt het zien van wildlife; ging het gisteren zo leuk, vandaag hebben we slechts enkele snowshoe-hare's en diverse vogeltjes gezien. Je zou denken dat juist wat minder zonnig weer je kans op wildlife vergroot, maar vandaag helaas niet.
Natuurlijk hebben we wel wat andere dingen gezien, die we gisteren niet zo goed of zelfs helemaal niet hebben gezien; zo hebben we langs een diep uitgesleten canyon van de Blackstone River gestaan, wel een meter of 30 diep, en met grote plakken sneeuw/ijs langs de oevers.

Weer in Dawson hebben we een rondje gelopen (in de zon ziet het er toch allemaal beter uit), een pizzaatje gegeten en alvast wat gedronken in de Sourdough Saloon. Morgen willen we daar de Sour Toe cocktail tot ons nemen...

Morgen dus een dagje in Dawson, eerst een beetje uitslapen en dan een rondje rondom het dorp lopen, en de omgeving doorstruinen...en 's avonds dan maar lid worden van de Sourtoe club !

Stay Tuned !

Carin & Eric


Dawson City, 14-6-2018

Vanmorgen lekker uitgeslapen tot 0800 uur, daarna op ons gemak een ontbijtje gescoord en daarna besloten we om de trail rondom Dawson City te lopen; de zon scheen, een onbewolkte lucht, we hadden er zin in ! De trail rondom Dawson gaat deels langs de Yukon River, en deels over de berg waar Dawson tegenaan geplakt zit. In totaal een kilometer of 6, misschien iets meer. De trail langs de Yukon was een makkie, gewoon over een dijk die ze enkele jaren geleden aangelegd hebben om het overstromen van de stad tegen te gaan; je hebt in ieder geval een grappig uitzicht op de Yukon River aan de ene kant, en het dorp aan de andere kant. Daarna gaat de trail de berg op, een smal paadje, soms heel erg modderig, soms ook heel erg stijl, maar best te doen. Af en toe toch wel even een heel klein beetje zweet, maar dat mag, het is tenslotte 20 graden...

Op een gegeven moment kom je best hoog boven Dawson, en heb je een prachtig uitzicht op de stad. Ook kan je daarvandaan prima de veerpont over de Yukon River zien, het kleine bootje waarmee we morgen ook de oversteek gaan wagen. De Yukon River is vrij glad, maar het stroomt als een jekko, en de pont moet goed zijn best doen om niet te ver door het stromende water uit koers te raken. Er gaan een stuk of 6,7 auto's per keer op, is er een truck of camper bij, dan zijn het er minder.

Hierna zijn we met de auto de Dome opgereden, da's de berg waarover de trail loopt. Bovenop de top heb je ook een prima uitzicht op de Yukon River. Weer beneden hebben we een stuk van de weg gereden die langs de diverse goudmijnen loopt, de Hunter Creek Road; her en der waren de miners aan het werk, met dikke machines en allerlei vreemde apparatuur werd de berg zo'n beetje afgegraven. Het ziet er allemaal precies zo uit als in Yukon Gold op Discovery.

Toen was het tijd om de auto te wassen ! Er moest ongeveer 20 kilo modder vanaf, en onder al die modder zat een zwarte Chevrolet ! Zo te zien hebben we er (niet bewust natuurlijk) best wel wat krasjes en steenslag plekjes bijgemaakt, vooral op de motorkap en de voorkant, maar het is zoals het is...Gelukkig zijn we bij het ophalen van de auto weer terug naar de rental company gelopen om te zeggen dat de auto rondom in de krassen en plekken zat, en dat hebben ze ook keurig op het formulier aangegeven; die gozer van de rental heeft aan alle kanten van de auto op ons verzoek alles volgekrast. Het beestje heeft natuurlijk ook al bijna 40.000 km er op zitten.

Gegeten hebben we in de het DownTown Hotel; en daarna, rond 2100 uur was het Sourtoe Cocktail time ! We hebben allebei een Yukon Jack wiskey genomen, die we pas op mochten drinken aan de tafel bij de Sourtoe Captain. Maar....niet voordat er eerst een gemummificeerde echte menselijke teen in werd gedaan ! De teen moet je lippen raken, je mag er niet op sabbelen, je mag 'm ook niet inslikken, anders betaal je CAN$ 2500,-- boete... Dus, vanaf nu zijn Carin en ik officieel lid van de Sourtoe cocktail Club, lidnummers 78616 en 78617 ! (enne, de wiskey was best lekker !)

Na deze happening rijden we morgen naar Tok, Alaska, over de Top of the World Highway.
Iedereen natuurlijk bedankt voor de reaktie's, zowel op Reismee.nl als op Facebook !

Stay Tuned !

Carin & Eric


Van Dawson (Canada) naar Tok (USA), 15-6-2018

0630 met de wekker wakker geworden (hoe bedoel je, vakantie?) en alles meteen ingepakt en opgeruimd, in de schone Chevy geladen en uitgechecked. Na 300 meter gestopt bij het Downtown Hotel, en daar een stevig ontbijt gescoord ! Hierna reden we op tijd weg om bij het pontje te komen wat ons over de Yukon River zou gaan zetten. Het duurde even voordat-ie aan onze kant was, wij en nog een paar andere auto's erop en varen maar.

Aan de overkant zaten we meteen op de Top of the World Highway #9, een gravelweg, en de eerstvolgende stop zou zo'n beetje na 110 km zijn op de Yukon-Alaska grens. Natuurlijk moesten we even gechecked worden dmv vingerafdrukken en een foto (en US$ 6,-- per persoon aftikken) voordat we het land van Uncle Sam in mochten. Voor die $6,-- kregen we wel een prachtige customs stempel in ons paspoort, bijna zo groot als een hele bladzij van je paspoort, en met een Elk erop. Geinig hoor.

Hierna reden we ineens op Taylor Highway #5, eerst een stukje asfalt, maar al snel werd dat ook weer gravel. Tot aan Chicken bleef het gravel, een stuk na Chicken werd het uiteindelijk weer asfalt en dat bleef zo... Bij Tetlin Junction sloegen we af op de Alaska Highway #2 en reden we een kort stukje naar Tok. Uiteindelijk was de rit ongeveer 190 mile/300 km, maar we hebben er wel een uurtje of 8 over gedaan. En, op de Yukon-Alaska grens hebben we de klok een uur terug gezet...

Onderweg hebben we in ieder geval weer genoten van de fantastische uitzichten, we hebben wat gegeten in Chicken, een losgeslagen community met veel (heel veel) campers en alternatieve figuren, en we hebben gelukkig ook nog wat wildlife gespot; eerst zagen we een paar kilometer voor de grens 3 marmotten rondscharrelen, en anderhalf uur later zagen we in de USA ook nog ergens een marmot op een steen liggen zonnen. We hebben er wat foto's aan gespendeerd, altijd leuk die beestjes. Verder niet zo heel veel wildlife, wat vogeltjes enzo. Het was prima helder en zonnig weer toen we uit Dawson vertrokken, eenmaal onderweg zagen we wel her en der wat wolkjes drijven, en aan het eind van de dag, zo in de buurt van Tok, trok het toch wel wat dichter. Voor vannacht geven ze regen op. Gelukkig maar, dan kan de Chevy weer schoon spoelen, na vandaag zit-ie weer helemaal onder de stof en rotzooi. Al dat schoonmaakwerk van gisteren is voor niks geweest...sh*t !

Morgen (16 juni) is Carin jarig (hiephiephoera !!!) en hebben we een redelijk lange rit naar Haines Junction (da's weer Canada in). We blijven drie nachten in Haines Junction, omdat we daarvandaan het Kluene NP in willen gaan...

(Oja, niet zeuren dat de foto's niet goed bij de tekst staan !)


Stay Tuned !

Carin & Eric


Van Tok (USA) naar Haines Junction (Canada), 16-6-2018

Hiephiephoera !!! Je zou maar jarig zijn in je vakantie ! Carin gefeliciteerd ! Na de meegenomen verjaardagskaarten bekeken te hebben, was het tijd voor ontbijt. Om iets over 0800 uur reden we weg bij het Fast Eddy's Restaurant/Young's Motel in Tok, om weer richting Yukon te gaan. Enkele miles na Tok zagen we al een vosje de highway over steken, we waren nog niet eens Alaska uit. De AlCan grenspost is zo'n 80 mile van Tok vandaan, en rond 1100 uur reden we de USA uit. Twintig minuten later stonden we voor de Canadese grenspost, en twintig minuten later waren we weer officieel in Canada. De klok weer een uur vooruit gezet, wat we gisteren gekregen hebben, hebben we nu weer ingeleverd...In Beaver Creek hebben we nog een stempel in het paspoort laten zetten, niet zo'n mooie als de US customs heeft gedaan, maar ach...

We reden vanaf Tok eigenlijk alleen maar de Alaska Highway naar het zuiden af, om ongeveer 450 km verder in Haines Junction aan te komen. Het is zeker geen straf om de Alaska Highway te rijden, het weer was fantastisch, blauwe luchten met her en der een wit wolkje erin. Onderweg zijn we oa nog gestopt bij het Tetlin Wildlife Refuge (is nog in de USA) en hebben daar nog een half uurtje rondgewandeld. Alleen maar een konijn gespot.

De uitzichten in het Yukon gedeelte van de Alaska Highway zijn fantastisch; je rijdt langs prachtige meertjes, met op de achtergrond de met sneeuw bedekte bergen van Kluane NP, en verder weg de bergen van het Wrangel/St.Elias NP. Met het zonnetje op de soms enorme sneeuwmassa's boven op de bergen is het echt genieten hier. En, natuurlijk kan je ook hier veel wildlife spotten; we kwamen ergens halverwege de middag een gezinnetje Grizzly's tegen; een moederbeer met drie jongen ! Het hele spul liep langs de kant van de weg bloemen, struikjes en gras te grazen. Echt fantastisch !

Toen we uiteindelijk vele foto's later weer verder reden, spotten we een (jonge) mannetjes eland die door een vennetje liep te banjeren. Weer wat foto's later reden we door een grote stofwolk bij het Kluane NP, toen we een paar kilometer verderop weer een Grizzly zagen schuifelen ! Ook die ging weer op de foto, en uiteindelijk kwamen we om een uur of 1900 aan bij het Raven Hotel in Haines Junction.

Nadat we ingechecked hadden zijn we nog snel wat bij de plaatselijke chinees wezen eten. Morgen willen we kijken of we in het Kluane NP wat wandelingen/hikes kunnen maken, en we willen proberen om een rondvlucht boven het NP te regelen. We zijn hier nog twee volle dagen, dus dat zou moeten lukken...

Internet is hier op de bon, ik hoop dit verhaaltje met een paar foto's online te krijgen. Zoniet, dan morgen ergens anders proberen...
Wat een mooie verjaardag is dit voor Carin geweest !


Stay Tuned !

Carin & Eric


Kluane NP , Haines Junction, 17-6-2018

Vanmorgen uitgeslapen tot 0800 uur, ontbijtje om 0830 uur, en rond 0915 stapten we in de auto om zo hier en daar eens te kijken of we wat wandelingen/hikes konden maken. Het weer leek allemaal veelbelovend, het zou half bewolkt worden volgens de weergeleerden (uiteindelijk bleef het bijna helemaal bewolkt, alleen in de avond trok het open en werd het goed helder). Maakte voor ons niet uit, je gaat de dingen doen die je wilt doen.
Als eerste reden we naar het vliegveld hier, om te kijken of we een rondvlucht boven Kluane NP konden boeken; dat kon, en dus gaan we morgen om 0800 uur een rondvlucht van zo'n anderhalf uur maken boven de besneeuwde toppen en gletsjers van het park.

Nadat we dat geregeld hadden reden we naar het visitor center om wat info over de diverse trails te halen. We besloten eerst om een trail langs de Dezadeash River te lopen, iets van 5,5 km. We hebben 'm niet helemaal rond gelopen, halverwege kwamen we bij een uitkijkplatform aan, en daar hebben we een tijdje om ons heen zitten spieden naar verschillende vogeltjes en eekhoorntjes. We hebben geen groot wild gezien, wel een paar hopen berenpoep, en wat vreemde sporen op het pad...

Hierna besloten we door te rijden naar Dezadeash Lake, waar de Rock Glacier Trail start. Deze trail is niet zo lang, ongeveer 3 km, maar je kan ook nog verder de berg op als je dat wilt. De trail gaat een flink stukje omhoog tot je onderaan het rotsachtige deel van de berg komt; hierna loop je een stuk over de rotsblokken en stenen, tot je het genoeg vind, en dan ga je dezelfde weg weer terug. Op de flank van de berg was het best fris, en het waaide behoorlijk.

Nadat we dat gedaan hadden, reden we richting een andere trail, maar die weg was zelfs voor onze Chevy te slecht en dus besloten we die maar niet te doen. Dus reden we naar Kathleen Lake om een korte wandeling langs het meer te doen. Was ongeveer 10 minuten, toen was de wandeling klaar...was dus helemaal niks.

Daarna hadden we trek en zijn we naar de Bakery in Haines Junction teruggereden, en hebben een stuk apple-pie en een cheese-garlick bread met koffie en warme chocomelk verorberd. Eigenlijk waren we wel een beetje uitgetraild, en hebben toen maar een stuk van de Alaska Highway gereden, tegengesteld aan gisteren, en weer genoten van de mooie uitzichten op de omringende bergen. We zijn tot aan het visitor center bij Kluane Lake gereden, en hebben daar nog een Ospray en een stuk of 15 Dall-sheep gespot. De Dall-sheep lagen zo hoog op de berg, dat je met het blote oog alleen wat witte stippen kon zien. Met de verrekijker en flink inzoomen kon je ze toch wel redelijk bekijken.

Hierna teruggereden naar Haines Junction, wat gegeten en een laundromat opgezocht; het werd tijd om het eea in de wasmachine te stoppen. En toen, toen was de dag op.

Morgen dus eerst een rondvlucht (ijs en weder dienende natuurlijk) en verder zien we het wel...


Stay Tuned !

Carin & Eric


Kluane NP , Glacier tour , Haines Junction, 18-6-2018

Vandaag al vroeg eruit om snel wat te ontbijten, omdat we om 0800 uur op het vliegveldje van Haines Junction werden verwacht. Dus, koffie, een paar stukken zelfgebakken brood (niet door ons gebakken natuurlijk, maar door de eigenaresse van het hotel), een eitje en we waren klaar. Iets voor achten stapten we bij Kluane Glacier Air Tours naar binnen. Met nog twee anderen stapten we na een paar minuten een eenmotorige Cessna 207A in. Na enkele minuten warmdraaien stegen we op van de gravelbaan.

Het was nog rustig weer, nog wel bewolkt maar het zicht was prima. Boven de gletsjers zou dat allemaal wel anders kunnen zijn, door de kou die er vanaf komt krijg je toch te maken met andere luchtstromen enzo... Tussen de bergen en gletsjers door krijg je ook te maken met stevige winden, dus zo op z'n tijd was het wel een "bumpy ride". Na ruim een uur kon mijn maag er niet zo heel goed meer tegen en ja hoor, daar ging m'n ontbijt ! Wel keurig een zakje in, het kon ook in de capuchon van het vrouwtje tegenover me, maar ik mikte goed en niemand heeft er wat van gemerkt ! Weg ontbijt en ik had gelijk weer een berehonger... Gelukkig heeft het allemaal geen invloed gehad op de trip, ik ben gewoon foto's blijven maken. En, het is best spectaculair om zo tussen de bergen en gletsjers door te vliegen. Deze witte wereld zie je dan eens van een andere kant, en het is mooier als je denkt.

Na de vliegtrip, die ruim anderhalf uur duurde, hebben we nog een trail gelopen, de Spruce Beetle trail; een klein rondje van iets meer als 2 km., een stukje verder langs de Alaska Highway. Was wel een leuke wandeling, niets tegengekomen, wel de sporen van elanden op het pad gezien...maar geen eland.
Hierna zijn we teruggereden naar Haines Junction, om bij de Bakery nog wat lekkere broodjes en wat drinken te halen. Daarna hebben we nog een heel stuk langs de Quill Creek gelopen, en daar hebben we nog een steltlopertje en wat flinke platen sneeuw/ijs langs de creek zien liggen. Eind van de middag zijn we terug naar het hotel gereden en hebben we een beetje niks gedaan tot aan het diner. Al met al weer een leuke dag, morgen pakken we het boeltje op en rijden we naar Haines, USA, over de Haines Highway. Kijken of we weer een stempel in het paspoort erbij krijgen...

Stay Tuned !

Carin & Eric


Van Haines Junction (Canada) naar Haines (USA), 19-6-2018

Nog even terugkomend op gisteravond; we zijn rond 2000 uur nog een rondje wezen rijden rondom Haines Junction, en daar kwamen we een Grizzly tegen met 3 cubs. De kleintjes waren lekker aan het ravotten en moeders hield haar kroost goed in de gaten. We hebben ongeveer een half uur lang foto's en filmpjes kunnen maken, en het was weer fantastisch ! Toch nog even een fotootje bij dit verhaal, de rest van de foto's van gisteravond vind je in de fotoserie die bij vandaag hoort...

Vanmorgen dus rond 0900 uur naar Haines gereden, weer van Canada naar de USA. Onderweg niet zo heel veel wildlife gespot, behalve de diverse vogels, eekhoorns en prairie-dogs niets bijzonders. We zijn nog bij een kleine waterval wezen kijken, de Million Dollar Falls, de waterval is niet zo hoog, een meter of 10, maar er wordt wel heel veel water door een nauwe canyon geperst. Ook weer fantastische uitzichten op bergen met veel sneeuw. Dat alles tegen een strakblauwe lucht en boven de 20 graden. Wie doet je wat ?

Eenmaal in Haines aangekomen was het behoorlijk druk in het dorp, en dat kwam doordat er een cruiseboot van de Princess Line binnen lag. We hebben het even nagekeken, morgen ligt de MS Westerdam binnen (waar kennen we die boot ook al weer van ? O ja, Panama cruise verleden jaar !). Zal dus iets minder druk zijn omdat die boot iets kleiner is.

We hebben eerst wat rondgewandeld en wat gesnacked en gedronken, en we hebben ook nog een bald eagle gespot. Vanavond na het eten gaan we wel weer een rondje rijden, kijken wat we hier allemaal tegenkomen. We zijn hier na vandaag nog twee volle dagen we willen her en der wat wandelen/hiken en misschien nog een tourtje doen over een van de meren hier...

Stay Tuned !

Carin & Eric


Haines, 20-6-2018

Voor diegenen die het via facebook gemist hebben: gisteravond zijn we, zoals bijna elke avond, nog een rondje wezen rijden en ja hoor, we kwamen weer een beer tegen; nu eentje die op het strandje langs de Chilkoot Inlet liep, en uiteindelijk een stukje ging zwemmen. En wij waren erbij ! Dus toch nog even wat foto's van gisteren bij de serie van vandaag gezet. Sorry mensen... :-)

Vandaag een warme dag, 26 graden, eerst uitgeslapen en na het ontbijt gingen we op ons gemak naar de Battery Point trailhead, waar we na een wandeling ergens op het strand uitkwamen en we ons een tijdje vermaakt hebben. We zagen nog een paar zeehonden zwemmen, en diverse watervogels. In de middag waren we weer terug in Haines, hebben wat gesnacked en gedronken, en we hebben toch maar weer wat tijd gespendeerd om de Chevrolet weer schoon te krijgen. Haines heeft een echte carwash, en ik heb dus weer een beetje met de waterspuit en de sopbezem mogen spelen. Maar, er kwam een zwarte Chevrolet onder het stof en de modder vandaan ! Dus, goed bezig geweest !

's Avonds hadden we om 1800 uur een afspraak met een lokale touroperator om met de boot een paar uurtjes over Chilkoot Lake te varen; tijdens de twee uur durende tocht op het meer hebben we diverse Bald Eagles gespot, ook nog wat andere watervogels gezien, en genoten van de uitzichten op de omringende bergen met de diverse watervalletjes die van die bergen afkomen. Een mooie tocht, en er was verder niemand bij, dus een leuk prive boottochtje.

Tijdens het ritje terug richting Haines kwamen we weer een beer tegen, maar deze dook zo snel de bosjes in en was eigenlijk meteen verdwenen, zodat we die niet (of eigenlijk heel slecht/bewogen) op de foto hebben. Je kan niet alles hebben, toch ?

Morgen doen we in de middag een riviertour op de Chilkat River. Kijken hoe dat uitpakt...

Stay Tuned !

Carin & Eric


Haines (Chilkat Bald Eagle Preserve), 21-6-2018

Na het ontbijt vanmorgen zijn we eerst naar de ferry terminal gereden om eens even te kijken hoe het daar allemaal ging, en om even de reservering te bevestigen. Alles was goed, en morgen om 1300 uur kunnen we op de pont naar Skagway. Daarna zijn we een stukje verder naar het Chilkoot Lake gereden; we wilden eens kijken of daar in de ochtend nog wat te beleven viel. Zag er nog steeds prachtig uit, maar we hebben geen wildlife gespot, ze waren echter wel de gigantische kuilen en potholes die in het weggetje ernaartoe zit, weer een beetje op te vullen met gravel. De weg kan er alleen maar van opknappen ! Daarna zijn we teruggereden naar het Halsingland Hotel, even wat drinken halen en zijn we naar de cruise terminal gereden waar we om 1300 uur opgehaald werden om met een busje naar de Chilkat River gebracht te worden.

We hadden een boottochtje geboekt door het Chilkat Bald Eagle Preserve, een prachtig mooi gebied waardoorheen de Chilkat River stroomt, en waar je het hele jaar door Bald Eagles kan spotten. In de september/oktober komen er zo'n 5000 eagles om daar te genieten van de tweede zalmtrek, nadat ze zich in augustus al ergens anders aan de eerste zalmtrek hebben tegoed gedaan. Er schijnen ook 5 soorten zalmen in deze rivier voor te komen, en dat is redelijk uniek volgens de gids.

Natuurlijk hebben we Bald Eagles gespot, maar wat ook heel leuk om te zien was een grizzly met cub, die ergens langs de rivier stonden te vroeten en te grazen.

Nadat we weer terugwaren in Haines hebben we chinees gegeten bij de lokale bakery (echt waar !) en zijn we in de avonduren nog op en neer gereden naar het Chilkat State Park, en daarna nogmaals naar het Chilkoot State Park. En, natuurlijk spotten we weer beren ! Er komt geen eind aan hier in Haines, vandaag dus vier verschillende beren op drie verschillende plekken ! Veel beter als dit wordt het niet !

Morgen dus met de ferry naar Skagway (en ja, da's ook nog in Alaska)...

Stay Tuned !

Carin & Eric


Van Haines naar Skagway, 22-6-2018

Voor de laatste keer zijn we vandaag in Haines wezen ontbijten bij hetzelfde tentje. We hadden alles al ingeladen en uitgechecked, dus na het ontbijt konden we gelijk verder. Nu was dat allemaal niet zo heel erg nodig, we hadden tijd genoeg, pas om 1300 uur zou de ferry naar Skagway vertrekken.
We besloten eerst nog even bij het Chilkoot Lake te kijken of er nog iets te spotten viel. Eerst kwamen we langs de ferry terminal, daar hebben we meteen maar de reserveringen omgewisseld voor de echte boardingpasjes, je kan het maar gedaan hebben. We moesten rond half twaalf op de opstelplaats staan in rij 2. Daarna dus naar Chilkoot Lake, en er was niet zo veel te spotten. Er stonden wel veel vissers in het snelstromende water van de lake outlet te vliegvissen, maar of ze veel vingen konden we niet zien.

Na een uurtje zijn we weer teruggereden, en hebben we staan te wachten op de ferry. Als eerste mochten de grote campers naar binnen, deze moesten in de achteruit de boot in, omdat ze te groot waren om in de ferry te draaien. En dan zie je dat al die campermensen eigenlijk alleen maar vooruit kunnen rijden ! Het duurde dus even voordat wij aan boord mochten gaan, maar daarna zijn we lekker op het achterdek in het zonnetje gaan zitten en hebben daar gedurende de hele trip (die iets langer als een uur duurt) gezeten. Er stond een stevig briesje, maar toen de pont eenmaal gedraaid was hadden we de wind in de rug en was het allemaal goed uit te houden.

Eenmaal bij Skagway zagen we al 2 cruise schepen liggen, en toen we van de ferry af reden zagen we hordes mensen door de straten van het dorp lopen. Wat een drukte, het hele dorp heeft 1000 inwoners en er liepen 3000 cruisegasten rond te struinen ! Natuurlijk hebben wij ook even rondgelopen en wat gelunched, en daarna zijn we doorgereden naar de Chilkoot Trail Outpost Cabins waar we een paar nachten verblijven. Een mooie plek, mooie cabins dus...moet goedkomen.

Morgenochtend gaan we een stuk hiken en daarna raften we het hele stuk weer terug. Hopen maar op aardig weer. In de middag zullen we weer in Skagway gaan kijken, en zijn we van plan om Thais te gaan eten...

Stay Tuned !

Carin & Eric


Skagway - Hike & Raft, 23-6-2018

We zitten nog steeds in de Chilkoot Trading Outpost cabins, een prima plekje in je eigen lodge vlakbij de rivier en natuurlijk midden tussen de bergen en de bossen, ongeveer 7 mile vanaf Skagway. Vandaag hebben we een stuk van de Chilkoot trail afgelopen die hier vlakbij de cabins begint, we hebben zo'n twee uur geklommen en geklauterd, en dat was nog maar de eerste paar mile van de trail.

Hierna zijn we in een raft gestapt, en hebben ons terug laten dobberen richting de cabins. De rivier stroomde best aardig, maar er was geen white-water of stroomversnelling, zodat het allemaal zorgeloos ging.

Hierna zijn we halverwege de middag naar Skagway gereden, we zijn eerst bij de Lower Reid Falls wezen kijken, om daar te komen moet je eerst over een oude begraafplaats die er al zo'n beetje ligt sinds 1898, uit de tijd van de Klondike Gold Rush. De begraafplaats ligt tegen een berg aan, en voor de watervallen moet je iets hoger doorklimmen. Was wel een geinige waterval, veel gebulder en opspattend water. De begraafplaats zag er inderdaad erg oud uit, de tombstones waren veelal van hout, en de jaartallen allemaal rond 1898,1899 en 1900.
Hierna zijn we in Skagway wat wezen drinken in de Red Onion Saloon. Deze saloon bestaat ook al sinds de goldrush van 1898, en de serveersters lopen nog steeds in kostuums uit die tijd...en daarom was het er waarschijnlijk ook zo druk!

Natuurlijk hebben we nog diverse giftshops aangedaan, en uiteindelijk zijn we volgens plan Thais gaan eten. Toen was de dag wel weer voorbij en zijn we op ons gemak weer teruggereden naar de cabin.
Morgen gaan we al weer vroeg op pad; we hebben kaartjes voor de 0815 uur vertrek van de Yukon & Whitepass Railroad. We gaan ongeveer 3,5 uur lang met een van de mooiste treinritjes ter wereld mee (aldus de folder !). We gaan het meemaken...

Stay Tuned !

Carin & Eric


Skagway - White Pass Railroad, 24-6-2018

Op deze zondagmorgen stonden we om half zeven op, mensen wat een tijd...we deden dat natuurlijk niet zomaar, maar omdat we om 0815 uur de White Pass summit tour met de Yukon Railroad gingen doen. Een treinritje met de oude wagons (gerestaureerd, dat wel) uit de tijd van de Klondike Gold Rush rond 1900. De rit duurt ongeveer anderhalf uur heen, dan worden de locomotieven aan de andere kant van de wagons gezet en gaat het hele spul weer in anderhalf uur naar beneden. Best een mooie route, je volgt de oude Goldrush trails die de goudzoekers in 1898 en later hebben moeten volgen, totdat het spoor gereed was. Het is een smalspoor, de rails leggen niet zo ver uit elkaar als in Nederland.

Mooie uitzichten, je gaat door twee tunnels en over enkele hoge bruggen. We hebben nog enkele Mountain Goats op de berghellingen aan de overkant gespot, en verder alleen maar scenery gezien en beleefd.

Na de rit hebben we wat gegeten in de Red Onion Saloon, en daarna besloten we om een trail rondom Lower Dewey Lake te lopen. Zou in totaal iets meer als 5 km zijn, maar voordat je bij het bergmeer bent, moet je eerst redelijk steil omhoog. En daar komt geen eind aan, na elke bocht zie je weer een stuk omhoog gaan ! Uiteindelijk bij het meer terechtgekomen, we besloten om tegen de klok in rond te gaan. Een mooie trail, wel veel op en neer, en het laatste stuk was het vervelends; over manshoge rotsblokken en zonder eigenlijk een spoor van de trail ben je bijna een halfuur aan het rotsklimmen voordat je weer op de trail bent. Maar, het is allemaal weer gelukt, en het hele stuk dat je aan het begin omhoog ging, moet je nu weer naar beneden. Een stevige wandeling was het !

Toen nog even een andere stukje gelopen, achter het Skagway vliegveld(je) was nog een trail over redelijk vlak terrein langs de kust, en daar hebben we ook nog een uurtje aan besteed.
Daarna hadden de voetjes het wel gehad en zijn we naar de Skagway Brewing Company gegaan om wat te drinken, en meteen maar weer te eten; het was inmiddels half zes geworden. Daarna zijn we weer terug gereden naar de Chilkoot Trail Outpost cabins en was de dag op....

Morgen rijden we weer naar Canada, terug naar Whitehorse. En dan, dan leveren we dinsdag de auto in, en komen dan woensdag eind van de middag weer aan op Schiphol (als alles goed is)...

Oja, je hebt hier trouwens free no speed internet...drama's om een fotootje erop te krijgen...

Stay Tuned !

Carin & Eric


Skagway (USA) - Whitehorse (Canada), 25-6-2018

Wekker om 0730 uur, ontbijtje om 0750 uur, alles ingeladen en rond 0830 uur reden we bij de Chilkoot Trail Outpost weg richting Skagway en daarna richting de USA-Canada grens. Deze zit niet zo ver buiten Skagway, en we hebben aan de USA kant ons visa waiver papiertje uit ons paspoort laten halen door een chagerijnige dounier. Normaal gesproken rij je gewoon het land uit, er is niemand die je iets vraagt, maar omdat wij over land de USA zijn binnengekomen moet je dus een visa waiver kopen voor $6 per persoon. Dat papiertje moet je bij de laatste grensovergang als je de USA verlaat weer inleveren, (kan je wel eens problemen opleveren als je dit niet doet en een volgende keer je weer de USA binnen wilt) en wij hadden dus besloten om dat bij de USA post Skagway te laten doen. Hij was er geloof ik niet blij mee, maar goed, gedaan is gedaan. Het kon ook bij de Canada post, maar die moeten dat dan weer doorgeven aan de US post, blabla enz enz.

We waren in ieder geval weer in Canada, het noordelijke stuk van British Columbia. En, we waren nog maar net een aantal kilometer in Canada aan het rijden, we hadden net de klok weer een uur vooruit gezet, toen we op een uitkijkpunt twee zwarte beren spotten; ze waren een beetje aan het vervelen rondom een aanhangwagen die daar geparkeerd stond. De ene beer was pikzwart, en de andere bruin. De zwarte leek iets groter als de bruin gekleurde, dus of het nu familie van elkaar was konden we niet bepalen, ze deden in ieder geval alles samen.

Na de diverse fotomomenten renden ze ineens weg het talud af, en konden we ze niet meer zien.

Even verderop reden we langs de Yukon Suspension Bridge, dus daar moesten we ook even gaan kijken. We zijn wel eens op hangbruggen met een grotere overspanning geweest, maar dit was ook best een aardige, en het uitzicht op de snelstromende rivier eronder maakt een hoop goed. Wel leuk.

Hierna rustig verder gereden, en even later zagen we twee losse witte stipjes op de berg naast ons, en nadat we het eea gecontroleerd hadden met de verrekijker, zagen we dat het mountain goats waren. Even verderop de berg zagen we nog een stuk of 10 witte stippen, en dat was een hele club mountain goats! Nadat we weer het eea op de gevoelige plaat hadden vastgelegd, zijn we verder gereden naar de Yukon Territory en naar Carcross.

Cacross is een stoffig plaatsje met voor zover wij konden zien alleen maar ouwe zooi; heel veel busjes en bussen van de cruiseschepen komen hier, maar waarom...we weten het niet. Misschien voor de Carcross Desert, een grote zandverstuiving zoals de Loonse en Drunense duinen, of omdat er ook een Yukon Railroad trein naar Skagway gaat, het was ons een beetje onduidelijk. De omgeving is verder wel heel erg mooi, enkele mooie meren en flinke bergen.

Hierna zijn we doorgereden naar Whitehorse, de eindbestemming van vandaag, en eigenlijk ook van het rondje Yukon. We hebben nog wat souveniertjes gekocht, een pizza gegeten en een biertje gedronken, en nu, nu zijn we de koffers aan het inpakken. Morgen rond 1100 uur vliegen we naar Vancouver, en dan door via Munchen naar Amsterdam. We hebben al online ingechecked, en de boardingpassen zijn al geprint op de printer van het hotel. Morgen nemen we op het vliegveld ook afscheid van de Chevrolet, die, je raadt het al, weer onwijs stoffig is geworden van de laatste drie dagen...Ik doe er niks meer aan!

Als we thuis zijn zal ik het laatste verhaaltje plaatsen, en daarna de mailinglist weer leegmaken.

Stay Tuned !

Carin & Eric


Van Whitehorse terug naar Papendrecht, 26-6-2018

Vanmorgen voor de laatste keer deze vakantie een ontbijtje in Canada. Lekker makkelijk in de BestWestern Gold Rush Inn, hierna op ons gemak de Chevrolet ingeladen, even later de auto helemaal afgetankt en wel 10 minuten rijden naar het Whitehorse International Airport...een klein vliegveldje, met 2 gates, maar wel hebben allebei de gates een slurf, dus zoveel achter lopen ze ook niet. We hadden natuurlijk alle boardingpassen gisteren al geprint, dus inchecken was niet nodig, we moesten alleen even bij een vrouwtje de kofferlabels laten printen en de koffers op de band zetten. De koffers waren niet zo heel veel zwaarder geworden zagen we ?! Raar, er zat toch voor een paar kilo aan souveniertjes, magneten, zalm, chocola en metal signs in die er op de heenreis zeer zeker niet inzaten...

De eerste vlucht naar Vancouver was vertraagd, het vliegtuigje was nog niet eens binnen, en met een uur vertraging vertrokken we vanaf Whitehorse. Gelukkig hadden we op Vancouver bijna 4 uur (was 5 uur) overstaptijd, dus op ons gemak rondgelopen en wat gegeten.

De tweede Lufthana vlucht naar Munchen was ook al vertraagd; het vliegtuig kwam drie kwartier te laat binnen, en dus vertrokken wij ook drie kwartier later. We stapten een gloednieuwe Airbus A330-900 in, een mooi vliegtuig met op je eigen schermpje naast het entertainment gedoe, ook nog de mogelijkheid om 3 verschillende live "dash" cams te bekijken; 1 camera die recht naar beneden kijkt, 1 camera die onder de buik naar het neuswiel kijkt, en 1 camera die op het puntje van de staart zit en waarmee je over het vliegtuig naar voren kijkt. Best geinig, zeker toen we aanvlogen op Munchen (we hadden eigenlijk geen tijd ingehaald, we waren gewoon ruim een half uur te laat). We waren bijna zover om te landen, toen er ineens wind en regen door het beeld kwam, het vliegtuig helemaal schuin boven de landingsbaan kwam te hangen en de piloot besloot om een doorstart te maken, en dus een poep gas gaf en het hele spul weer optrok. En we waren er bijna ! Sh*t, nog een extra kwartier om een rondje te maken, er bleef niets over van de anderhalf uur overstaptijd die we hadden ! Uiteindelijk toch geland, en wij natuurlijk haasten om naar de andere gate te komen. We waren aangekomen op H44, en we moesten naar G47. We waren geland om 1410 uur en om 1425 uur moesten we gaan boarden naar Amsterdam...Snelsnel, 10 minuten haasten, toen door de paspoortcontrole, weer snelsnel terug over de andere kant van de pier, uiteindelijk bij G47 aangekomen, niemand meer te zien daar, snel de boardingpassen door de scanner, trap af, stond een bus te wachten, wij erin, bus weg, halve vliegveld over gecrossed naar de vliegende bus, vliegtuig in, en vertrekken maar...pfff, wij hadden het gehaald, hopen maar dat de koffers het ook gehaald hadden...

Eenmaal op Amsterdam zaten we niet aan een slurf vast, maar stapten via de trap uit en liepen over het platform naar de gate...ondertussen zagen we de koffers uitgeladen worden, en verrek, onze koffers waren erbij ! Dat hebben ze in Munchen verdomd snel gedaan dan !
Eenmaal op Schiphol waren de koffers er zo, en konden we naar buiten. Kwart voor vijf in Amsterdam, niet slim om 80 km naar huis te rijden, dus eerst wat gedronken samen met Jan, die ons op kwam halen. Iets over zes toch maar naar huis gereden, her en der file, en om 2000 uur stonden we thuis voor de deur. Ook dat was nog niet zo vanzelfsprekend, er was in de middag een groot gaslek in de straat, en alle nabijgelegen woningen waren ontruimd, en de straten waren afgezet. De overburen moesten allemaal hun huis uit, ons blok net niet. Het lek was schijnbaar rond 1800 uur gedicht, dus we hebben er niets van gemerkt.

En hier eindigt dus de vakantie, en het blog. We hebben een prima tijd gehad in de Yukon en in het oostelijk deel van Alaska. Weer veel indrukken opgedaan, veel wildlife gezien, veel modder en stof op de auto verzameld, weer heel veel kilometers gravel en onverhard gereden (alleen de Dempster Highway was al ruim 800 km onverhard, tel daarbij op grote stukken onverhard van de Silver Trail van Mayo naar Keno City, Top of the World Highway en grote stukken rondom Haines), misschien wel zo'n 1200 km in totaal gravel/onverhard...En da's gewoon leuk...

Iedereen bedankt voor het volgen en de vele reakties. Ik zal de mailinglist leegmaken, dus gewoon weer opnieuw aanmelden voor de volgende trip. En waarheen ? Dat weten we nog niet !

Stay Tuned !

Carin & Eric

Menu

Yukon 2018